****
देसी माझिया मुखात
घेशी ओढून जवळी
किती मोहिनी डोळ्यात
तुझ्या ताटाला ही डोळे
तुझ्या भाताला ही डोळे
आणि कौतुक मिरवे
माझे पाहणे आंधळे
तुझ्या शब्दांचे स्पंदन
माझे जाणतसे मन
माझे हरवून मन
तुझे उरावे स्पंदन
बाप मारुती कांबळे
दावी ज्ञानाचे सोहळे
बीज पेरूनिया आत
शब्दी शब्दांविन खेळे
देव मांडला मोडला
तुवा त्यागला पूजला
देव होऊनिया स्वये
देवपणा नाकारला
जगी थोर तुझी कीर्ती
जरी निसर्गदत्त शी
माझा होऊनिया बाप
पोट भरवून देशी
विक्रांत जाहला तुष्ट
स्वप्न साकारले एक
जरी सत्य तेही स्वप्न
एक उरले कौतुक
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा