प्रेम उधानले
********
प्रेम उधानले ओले
गर्द आभाळ हे झाले
मन मृदुल मवाळ
नवे अंकुर फुटले ॥
आस डोळ्यात दाटली
कुण्या रूपात खिळली
किती सांगावे जीवाला
होडी वादळी धावली ॥
युगे उलटली तरी
तोच हव्यास साजरा
घन ओथंबले तन
मिठी मारते अंधारा ॥
जादू स्पर्शात दाटते
कुण्या पुसट क्षणाला
जन्म हरवतो पुन्हा
त्याच स्तिमित पळाला ॥
ओझे मनाचे सुटते
उगा प्रतिष्ठा गोठले
पंख भरारती मुक्त
स्वप्न पाहत सावळे ॥
ओढ अनाम अतृप्त
जन्मा वेढून राहते
काया थकली कोवळी
कुण्या शोधात शिणते ॥
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा