आता या मनाची
खुंटली रे धाव
मिळवण्याची हाव
धन मान ॥
हौस
भोगण्याची
देवे पुरवली
जपून वाढली
सुखे सारी ॥
दिले ना तुपाशी
अथवा देहासी
ठेविले उपाशी
कधी काळी ॥
अनित्य ती नीट
दावियेले दिठी
वळवली दृष्टी
अंतर्यामी ॥
आता त्या दारात
विक्रांत हा शांत
मिळे जे हातात
घेतो सुखे ॥
०००
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
http://kavitesathikavita.blogspot.in
००००००
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा