जळो मोठेपण
आले उगवून
मनाला व्यापून
नको तरी
बरवे राहावे
कुणी नसलेले
दत्तात रमले
चित्त माझे
नको ती उपाधी
दयाघना पाठी
सोडव रे गाठी
पडलेल्या
होणे कुणी नाही
देणे कुणा काही
आठवण ती ही
नसु देरे
तुझिया प्रेमात
राहावे जगत
आनंदे पाहत
रूप तुझे
विक्रांत मागतो
जाग जगण्यात
योग असण्यात
सवे तुझ्या
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
००००
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा