नसूनही साथ तुझी
तूच सोबत होती
हरवलेल्या रानातील
तूच वाट होती
कदाचित नसेल ही
तुला जाणीव ही
नकळत माझ्यासवे
तूच चालत होती
पदोपदी काटे अन
लाख खाचखळगे जरी
प्रत्येक माझ्या व्यथेवर
तूच फुंकर होती
रात्र सरलीय आता
आता प्रकाश वाटा
लाख तुला धन्यवाद
तूच प्रसाद होती
विक्रांत प्रभाकर
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा