देह मन आणि जाणीवेवर
झालेले कृतघ्न निर्दयी वार
सोसुनही उभी आहेस तू यार
सलाम तुला !
अन तुझ्या प्रेमाच्या लढाईला !
सुटणार जीवन पुन्हा घट्ट पकडून
वादळाला तोंड देत आहेस तू
सोप नव्हते ते
वेदनात असह्य असे तडफडणे
वेड्यागत रात्र रात्र जळत जागे राहणे
कधी प्रेमाची शपथ देत
त्याला पुन्हा साद घातली असशील तू
कधी विरहाने व्याकूळ होत
त्याची अजीजीही केली असशील तू
कधी बेभान रागाने खदखदत
त्याच्याशी खूप खूप भांडली असशील तू
तर कधी नाही त्या धमक्या देत
टोकाच्या शत्रुत्वा उतरली असशील तू
आणि हातातील सारे उपाय सरल्यावर
हाताशेने अंधारात एकटी रडली असशील तू
मनाने कदाचित मृत्युच्या दारात
जावून आली असशील तू
ते युद्ध प्रेमाचे जरी हरलीस तू
जीवनाचे दाहक रूप पाहून आलीस तू
कदाचित प्रेम कसे नसते
हे कळल्यावर
प्रेम कसे असते हे नीट जाणशील तू
विक्रांत प्रभाकर
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा