तू प्रेम केले पाप नव्हे
हे ठावूक असे मजला
या जगाची रित वेगळी
दे झुगारूनी त्या साऱ्याला
ये अशीच ये तू धावत
मी उभा असे कधीचा
हे हात उभारून माझे
ग साधक तव प्रीतीचा
हे मृगनयना हे चंचला
दे प्रीती तुझी दे मजला
मी तोडून साऱ्या कारा
हा उभा उंच उडण्याला
का अजूनही थबकली
तू कोण विचारी पडली
ग सोड चिंता सगळी
ही सुटून वर्ष चालली
विक्रांत प्रभाकर
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा