अपेक्षांची प्रेत
तरंगू लागतात
निराशेच्या डोहात
निरर्थक
ओशाळलेले मन
शब्दावाचून
घेते पुरून
स्वत:लाच
आणखी एक प्रहार
घेवून छातीवर
अस्तित्वाचा स्वर
कोमेजतो
हे ही जगणं
घ्यावे स्वीकारून
तुडवावे रान
जिंदगीचे
विक्रांत प्रभाकर
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा