अभाव

अभाव

****

तिमिराची डोळे तेजाने फुटले 

म्हणता जाहले व्यर्थ शब्द ॥१

तेजाचा अभाव तिमिराचे गाव 

कळू येते राव मित्र येता ॥२

तैसे मज देवे दावीला संसार 

रोहिणीचे जळ भासमान ॥३

आता मी उगाच नांदतो सुखात 

अंतरी पहात घनशून्य ॥४

इथल्या जगाची कळे धावाधाव 

विक्रांता अभाव काठोकाठ ॥५

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ .

दोन जग

दोन जग

*******

कॉलेजमध्ये गेल्यावर 

मी पाहू लागलो होतो 

इंग्रजी सिनेमे मोठ्या कुतूहलाने 

न्याहाळू लागलो होतो

त्यातील पाश्चिमात्य संस्कृती 

त्यांचे मुक्त वागणे मुक्त जगणे

 मनस्वी प्रेम करणे उधळून देणे स्वतःला

सहज ओलांडत देहाची बंधने 

तसेच त्यांचा तो बेदरकारपणा 

कसलीही तमा न बाळगणे 

साऱ्या जगण्याला व्यापून राहिलेली 

एक नशा सुखाची अधिक सुखाची 

एक उर्मी भोगाची अधिक भोगाची 

ती त्यांची सुंदर शहरे ते सुंदर चेहरे 

वाटायचे स्वर्ग हाच असावा 

पण मग हळूहळू कळू लागले 

तिथल्या कथा आणि व्यथा 

भोगाच्या मागे दडलेली निराशा 

अभिलाषे मागील भिती 

रिक्तता भग्नता व्यर्थता 

जी दुःखे येथे आहेत ती तिथेही आहेत 

ती दुःख दारिद्र्यात लपेटलेली 

भुकेत अडकलेली स्वार्थात पेरलेली 

भ्रष्टाचारात गुंतलेली दुनिया

इथल्यासारखेच तिथेही आहेत 

कोपऱ्या कोपऱ्यात बसलेले 

रक्त शोषण करणारे धुर्त व्यापारी 

संधी साधू राजकारणी आणि 

रगेल घट्ट चामडीची नोकरशाही

अन काम चुकार मनोवृत्ती ही

तिथेही आहेत देवाच्या नावावर 

चालणारे व्यापार 

मजा करणारे डोनेशनच्या नावावर 

इथे फक्त दिसतो तो फक्त

अशिक्षितपणा अस्वच्छपणा 

नियम माहित असूनही भिंतीवर 

थुंकणारी बेपर्वावृत्ती 

पण माणूस तोच आहे मन तेच आहे 

देशांच्या सीमा पार करत 

सात समुद्र ओलांडून पसरलेला 

हा एक प्रचंड तुरुंग मनाचा 

तो तसाच आहे 

बदललेत ते फक्त रंग 

गजाचे भिंतीचे आणि कुलपाचे

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ .

प्रवास

प्रवास

******

सारा प्रवास जीवाचा चाले त्याच चाकोरीत 

जन्मोजन्मी तीच रीत प्रत्येकाची तीच गत॥ १

सखेसंबंधी नातीगोती साऱ्यांनाच असतात

पण सारेच चेहरे रंगा खाली लपतात ॥२

सगळ्यांची सुख दुःख ती तशीच असतात 

वेगळाली नाव त्यांना भोग तेच असतात 

प्रेम द्वेष वैर मैत्री आल्याविना न राहते

कुणा कमी काहीतरी कुणा अधिक मिळते ॥४

चालता चालता वाटा अरुंद होत जातात 

हळू हळू जीवलग संवादही तुटतात

कधी धरलेले हात हातातील सुटतात 

येतात जातात ऋतू पहावेच लागतात ॥६

उगाच कधी कुणाशी सलगीची उर्मी होते 

प्रतिसादा वाचून ती पुन्हा तशीच निमते 

खरोखर की सारे हे खुळे भास आहेत ते 

प्रयत्न कर करूनी मुळी कळत नसते ॥८

जेव्हा आपला मुक्काम जवळ येवू लागतो

जमवल्या सामानाचा या शीण होवू लागतो

एका झटक्यात सारी ओझी टाकून द्यावीत 

 गाणी गात शून्यातली स्वप्न मिठीत घ्यावीत ॥१०

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

 कवितेसाठी कविता .

☘☘☘☘ 🕉️ .

उरणे

उरणे 

*****

या मातीच्या मंदिरात देव उतरत नाही 

वासनांचा गंध दर्प मिटता मिटत नाही ॥१

मंदिर हा शब्द फुका मनाला शोभत नाही 

खूप कमी वेळ आणि काम उरकत नाही ॥२

ध्वस्त आता करावी ही इमारत रास्त नाही 

हरवावे अवकाशी अन्य दुजी गत नाही ॥३

म्हणू देत कुणी भक्त उरला विक्रांत नाही 

उरणे नकोच आता उरण्यात दत्त नाही ॥४

घे पांघरून जाळ हा पाचोळ्यात अर्थ नाही

उब उकरडी असे आग पण त्यात नाही ॥५

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ .

आदीशक्ती

आदिशक्ती

********

चित्ताची जाणीव चैतन्य राणीव 

जीवाचा या जीव आदिशक्ती ॥

खेळे महाभूती माय कुंडलीनी 

रूप रस गुणी साकारूनी ॥

प्राणाची वाहणी करे माऊली ती 

निरपेक्ष रीती भूतमात्री ॥

मन पवनाचाच्या राहूनिया संधी 

पांघरूनी गुंथी अज्ञानाची ॥

माय मी आंधळा आलो तुझ्या दारा 

डोळीयाचा सारा दूर करी ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ .

काळकुट

 

काळकुट

*********

थांबलेले काळकुट ते पुन्हा वाहू लागले 

नसानसात पुन्हा का रे द्वेष जळू लागले ॥

कुणी किती थांबायचे हे भान गळू लागले 

मिठीतील मित्र उरी खंजीर मारू लागले ॥

झाकली जखम होती आत रक्त कुजलेले 

मनोमनी कोंडलेले ते साप पळू लागले ॥

गाव बदलून कोणी घर छान सजवले 

हक्कदार मानलेले ते भिंती पाडू लागले ॥

काहीतरी हवे होते ठिणगी निमित्त झाले 

भरलेली दारू आत विस्फोट घडू लागले ॥

मरणाचे भय देही वेदनांचे ओझे उरी 

जगतांना तेच जुने का स्वप्न सलू लागले ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ .

आकाश

आकाश

*********

कधी पाहतो आकाश मी

माझ्यात सांडलेले 

हरवून  साऱ्या दिशा

अनंत जाहलेले 

तुटतात बंध खुळे 

देहात भरलेले 

एक विमुक्त गाणे 

उरते नभातले 

तू कोण कुठून आला 

हे प्रश्न मुळातले 

नुरतात अंश त्यांचे 

जणू बाष्प ऊन्हातले

ते नसतेच मागणे रे  

तेव्हा मागीतले 

ते असते रिक्त क्षणाने

सर्वस्व ओतलेले

ते येते असे उगाच 

वाटते मनास आले 

कळते इथेच होते 

पेशीत साठलेले .

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ .

सरताच डाव

सरताच डाव

*********

सारे कालचे बहाणे झालेच आहेत जुने 

प्रत्येक मैफीलीचे रे असते तेच ते गाणे 

हा हट्ट कालचा का येतसे पुन्हा नव्याने 

उलटून जाता ऋतू मान टाकली उन्हाने 

जग खुळे भोवताली शोधे अजून चुकणे 

वाटा न राहिल्या रे आहे तयास सांगणे 

ना मिळणार कुणाही ते मनातील मागणे 

का लोभ हा उद्याचा वांच्छी जुनेच जगणे  

बघ राहू दे फुलांना अन्यथा मातीत जाणे 

ती स्मृतीच सुगंधाची अंती मनात स्मरणे 

रे विक्रांत कळे काय सरले तुझे खेळणे

सरताच डाव उरे मग कुणा देणे घेणे

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ 

तेजोनिधी

तेजोनिधी

********

कशाला रे देसी फुका मानपान 

रूते तनमन संसारात ॥

सुखाची भोंगळ दुःखमयी काया 

मिरवतो माया डोईवर ॥

पुरे झाले देवा गळा लागे फास

 झाला कासावीस प्राण माझा ॥

कृपेचा दयाळू उभा दीनासाठी 

असे काय खोटी कीर्ती तुझी ॥

देई विलक्षण तुझा एक क्षण 

करी पेटवण ठिणगीने ॥

अवघे अंधारी जगताचे गाडे 

करी उजियडे तेजोनिधी ॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ 

ओझे

ओझे

*****

नको व्यवहार वाटे हा संसार 

परी खांद्यावर भार आहे ॥

का नच कळे हा जन्म चाललेला 

अर्थ हरवला असा तसा . ॥

हातात येऊन जाते हरवून .

सुख वेडावून पुन्हा पुन्हा ॥

अन उरलेले बळ हे जन्माचे 

वदे करुणेचे शब्द तेच ॥

त्राही त्राही मज जड झाले ओझे

व्यर्थ जीवनाचे भक्तीहीन ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ 

विश्वास

विश्वास

*******

घुसू दे पायात लाख काटेकुटे

दत्ता तुझ्या वाटे मुकु नये ॥

चालतो मी वाट दिशा धरुनिया

नच जावी वाया धडपड ॥

दिशा हरवता तम काजळता 

हात देई हाता प्रेमाचा रे ॥

दिवा विझताना यत्न सरतांना 

विश्वास या मना राहू दे रे ॥

सरता विश्वास अर्थ ना कशाला 

विक्रांत काळाला प्राप्त होवो ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ 

उसना

उसना

******

मी कुठे मागतो मोक्ष या जन्मात 

प्रवेश  शून्यात क्षण मात्रे ॥

देई रे पावुले ठेवण्यास माथा 

दत्त अवधूता कृपावंता ॥ 

सरो धावाधाव पडो मी निवांत 

तुझिया दारात एकवार ॥ 

तुझिया प्रेमात आकंठ बुडावे 

साधन घडावे असे काही ॥

सरो माझेपण तुच यावे मना 

विक्रांत उसना  देह व्हावा. ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ 

विसर्जन

 विसर्जन

********

भर मध्यरात्री साडेबारा वाजता 

ढोल ताशांच्या आवाजात 

देव आणणे किंवा विसर्जन करणे

हि काही भूषणास्पद आणि

तर्क शुद्ध गोष्ट नाही कुणासाठी 

पूर्वी विसर्जनाच्या वेळचे ध्वनी प्रदूषण

अभिशाप म्हणून स्वीकारायचो आम्ही 

पण आता आगमनाच्या वेळी ही ....?

हि आपली संस्कृती नाही 

हा गुन्हा आहे हा उन्माद आहे.

जमवलेल्या पैशाचा जमावाचा

सत्तेचा आणि मग्रुरीचा 

लोकांची पर्वा न करणाऱ्या बेमुर्वत 

झुंडशाहीचा गुंडशाहींचा

हा गणपती कुणाला वरदान देईल 

याची मुळीच शक्यता नाही 

कदाचित त्यांना त्याची पर्वाही नाही 

श्रींच्या विशाल कानात ढोल ताशांचे 

कानठळ्या बसणारे आवाज घुसळून 

नाचणारे तथाकथित भक्त  

बीभत्सपणें मिरवत असतात स्वतःला 

कोणास ठाऊक  कुठल्या नशेत

 साऱ्या जगाची झोप मोड करत 

झोपलेल्यांना जागे करत ताटकळत ठेवत आकाशात फटाक्याचा उजेड पाडत 

प्रचंड मोठे आवाज करत

निशब्दतेच्या सौंदर्यावर ओरखडे ओढत

लहान मुलांची रुग्णांची म्हातार्‍यांची 

पक्ष्यांची प्राण्यांची फिकीर न करता

ते असतात वाजत गाजत नाचत

प्रचंड ढोल ताशांचे ध्वनी उधळत

ते बाप्पाचे कधीच नसतात

ते  असतात फक्त स्वतःचे 

अप्पल पोटी दिखाव्याचे  

शत्रू समाजाचे निसर्गाचे आणि

इथल्या समृद्ध सखोल धर्माचे

पण त्यांच्याविरुद्ध बोलून 

चालणार नाही तुम्हाला 

तसे बोलला तर तुम्ही ठरता धर्मद्रोही

आणि देशद्रोही ही.

तुमच्या वक्तव्याची अन इथल्या गजराची

तुलना केली जाते पहाटेच्या भोंग्याशी

मग तर पुढचे बोलणेच खुंटते 

सौंदर्याला अभिजाताचे भावनेला भक्तीचे 

उधाणाला आनंदाचे सुराला मांगल्याचे 

रूप खरेच का देता येणार नाही?

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ 

जीवन

जीवन

*******

नभा मधले जीवन भिजले 

मातीमध्ये अलगद पडले 

पोर इवले अंगणा मधले 

रडे विसरून हसू लागले 

त्या हसण्याच्या कवडश्यातून

झाड उगवले नभात घुसले 

शाळा हिरवी अंगण हिरवी 

पाटी पुस्तक हिरवे झाले

पाहता पाहता हिरवाईस त्या

सुंदर सुरेख फळ लागले 

फळात होते शून्यच भरले

ज्याला दिसले त्याला दिसले

अक्षर जीवन अनंत स्वप्ने 

अक्षरात क्षर हरवून गेले 

आणि कुणास किती सांगावे 

आरसा तैसे चित्र उमटले

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ 

मोल

मोल

*****

 शब्द सजलेले सारे 

आज मिटले विरले 

काल पेटलेले दिवे 

कुण्या अंधारी बुडाले 

कोण लिहितो कशाला

मन कुणाला सांगाया 

अर्थ सुटती सरती 

भाव जाताच विलया 

सारे आधार जगण्या 

मी तो आहे रे सांगण्या 

चार पदांचा प्रवास 

कोण उरतो पाहण्या 

किती ओंजळी भरल्या

कुठे किती उधळल्या 

मोल थेंबुट्याचे काय 

असे सागरा भरल्या

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

 kavitesathikavita. 

☘☘☘☘ 🕉️ 

साधन

साधन

******

तुझ्या नामाविन अन्य ते साधन 

मज दयाघन घडले ना ॥१

पूजन अर्चन ध्यान संकीर्तन

व्रत उद्यापन काही नाही ॥२

फुल पाने माळा झाली नाही गोळा 

घडला सोहळा कुठला ना ॥३

नाही कसे म्हणू यत्न तो ही केला 

खटाटोप भला जमला ना ॥४

ज्याचे बापजादे जैसे रे असती 

तैसे ते मिळती वारसांना ॥५

असून दैवाचा धनी भाग्यवान 

केली वण वण उगाच मी ॥६

आता मी निवांत राहतो पडून 

व्याज व्याजातून मिळवतो ॥ ७

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

 kavitesathikavita

☘☘☘☘ 🕉️ 

गूढ वाट

गूढ वाट 

*******

उत्कट इच्छेने कधी पावले निघतात 

वाटा तुडवत जंगले ओलांडत

सत्याला शोधत गुरूला हुडकत 

जो नेऊन सोडेल तया ध्येयापर्यंत 

पण साऱ्यांच्या वाटा नाही पोहोचत 

साद देणाऱ्या हिमालया पर्यंत

काही अडकतात देवळात मठात 

संघात आखाड्यात चालणे विसरत

काही मिळालेल्या इवल्या कवड्यात 

सुख मानतात आणि पुन्हा निजतात 

त्यांचे बाहेर पडणेही खरेच असते श्रेष्ठ

क्षणिक जागे होणेही असते कौतुकास्पद

पण ज्यांच्या वाटा उमटतात डोळ्यात

तरंगतात मनात आणि उभ्या राहतात 

होणाऱ्या आरंभाशी झुगारून भीतीला

मिठी मारुनी स्वत:ला घनदाट एकांतात

अन् मग ती अडलेली कुठे बांधलेली 

अडखळून राहिलेली उगाच थांबलेली 

वाट उतरते खोलवर मेंदूच्या जंगलात 

जाते हृदयाच्या दरीत फिरते वादळागत 

साऱ्या अस्तित्वाचा पाचोळा करत 

जागृत जाणिवेच्या आरंभबिंदूपर्यंत 

शून्याच्या पोकळीत खोलवर घुसत 

सुरक्षिततेच्या साऱ्या कल्पना जाळत 

ती यात्रा अंतरयात्रा ते स्नान महास्नान

 ते दर्शन आत्मदर्शन येथे मग घडूनी

ती वाट पाहवी ज्यांची त्यांनीच डोळ्यांनी 

हे वाट ऐकावी ज्यांची त्यांनीच कांनानी

शोधणाऱ्याला ती वाट जातेच घेऊनी 

कधी भूल घालूनी कधी बळे ओढूनी 

म्हणून सांगतो त्या वाटेला कधी कुणी 

जाऊ नये कधी उगाचच कुतूहलानी 

गेल्यावर तिथून न घडते येणे परतूनी

आलच तर येणारा होतो दुसराच कुणी

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

kavitesathikavita.

☘☘☘☘ 🕉️ 

॥श्री गणपती ॥

॥श्री गणपती ॥

🌺🌺🌺🌺

मुलाधारी मूळ कामनांचे कुळ 

साचलेले स्थुळ देहरूपी ॥१

दूर त्या सारावे निर्मळ मी व्हावे 

म्हणूनही करावे साधन रे ॥२

तेथील दैवत असे एकदंत 

ऊर्जेच्या दारात आधिष्टीले ॥३

शरण जाऊन करावे प्रसन्न

अनन्य होऊन भक्ती भावे ॥४

मग चिदाकाशी रंग होतो लाल 

भक्तीचा गुलाल उसळून ॥५

हृदी ओंकाराची वाजू लागे धून 

साक्षीचे अंगण  उजळून ॥६

उघडे कवाड देव गजानन

कृपा जागवून मध्यमेत ॥७

विक्रांत प्रेमाची करी विनवणी 

सखया येवूनी भेटी देई ॥८

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

 kavitesathikavita. 

☘☘☘☘ 🕉️ 

ज्ञानेश्वरी ११:३२४

ज्ञानेश्वरी ११:३२४

म्हणौनि मागां सरों तंव संसारु । आडवीत येतसे अनिवारु ।
आणि पुढां तूं तंव अनावरु । न येसि घेवों ॥ 

ज्ञानेश्वरी ११:३२४

*************

मागे सरू जाता नावडे संसार 

व्यर्थ नि असार जाणवतो ॥१

अडविते चित्त करे प्रतिकार

केर घरभर तैसा गमे ॥२

आणिक पुढती तू ही तो कळेना 

हाती गवसेना काही केल्या ॥३

अनंत अगाध नाही ज्यास पार

इंद्रीय गोचर नाही कदा ॥४

अशा संकटात पडलो मी घोर 

सुटून आधार मानलेले ॥५

बावरले मन गांगरले चित्त 

स्वरूपात दत्त केव्हा होशी ॥६

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ 

तळवटी

तळवटी

*******

आता कौतुकाचा पुरला सोहळा 

जीव झाला गोळा तुझ्यामध्ये ॥१

काय आणि कैसे मागावे तुजला 

मागण्या नुरला हेतू काही ॥२

येई मनावर वायूची लहर 

परि ती ही पर जाणवते ॥३

सरला धिवसा काही मी होण्याचा 

अर्थ असण्याचा लहरींना ॥४

अवघा खळाळ पाहतो निराळा 

बुडी घेतलेला तळवटी ॥५

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ 

खोटे

खोटे

*****

तुझे येणे आहे खोटे

तुझे जाणे आहे खोटे

डोळा उमटले चित्र

प्रतिबिंब आहे खोटे

स्वप्न असेच असते

जरी साच की वाटते 

जाग येताच बोधाची 

सुख निद्रेचे सरते 

अंत नसेच दुःखाला 

जरी मनास वाटते 

नच होती सुरवात 

कधी तया न पटते 

जन्म म्हणे तो ही खोटा

काळ कळला कुणाला 

धागे काळे नी पांढरे 

कुणी नाही विणायला 

जग तरंगते गमे

कुण्या सूक्ष्म पोकळीत

मन कल्पित विराट 

कुण्या शून्य आकाशात

बघ बघ बघ बघ 

उभा राही स्तब्ध फक्त 

फट कुठली उजेडी 

कुठे घडतोय स्फोट 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ 

सुरेश बोहीत

सुरेश बोहित 

********

सुरेश मला भेटला नागपाड्याच्या

एसटीडी क्लिनिकमध्ये 

तिथे व्यतीत केलेल्या दीड एक वर्षाच्या 

मैत्रीपूर्ण वातावरणात सुरेश जोडला गेला 

पुढे वशिलेबाजीच्या राजकारणात 

माझी तिकडून उचल बांगडी झाली 

आणि ही सोबत तुटली 

बदलीनंतर हे तुटणे अपरिहार्य असते 

परंतु अगरवाल रुग्णालयात आल्यावर

सुरेश पुन्हा सापडला आनंदाने भेटला 

सुरेशचा मूळ स्वभाव मैत्रीचा प्रेमाचा आहे

त्याची भाषा लाघवी मृदू आणि नम्र असते

त्याला कोणी वैरी असेल असे मला

चुकूनही वाटत नाही 

समोरच्या व्यक्तीला प्रसन्न ठेवायची 

नैसर्गिक गुणवत्ता त्याच्यात आहे

 त्यात लाळकोटेपणा मुळी सुद्धा नाही

थोडी व्यवहारिक किनार असेलही त्याला

 पण अजीजीची भाषा कधीच नसते 

नोकरी नीटपणे प्रामाणिकपणे करताना 

सोबत्यांना सांभाळून घेणे 

वरिष्ठांचा विश्वास मिळवणे

हे त्यांनी करण्यासाठी केले असेल 

असे मला वाटत नाही 

कधी चहापाणी पाजून तर कधी गोड बोलून

त्याने खूप माणसे जोडली होती 

नोकरी कशी करावी हे सर्वांनी सुरेशकडून शिकावे 

सुरेश केवळ इथल्या जीवनात यशस्वी नव्हता 

तर त्याने संसार तेवढाच नेटका केला होता आहे 

मुला मुलींना शिकवून आपल्यापेक्षा 

उंचावर त्याने नेऊन ठेवले आहे

साऱ्याच लोकांना ते जमतं असं नाही 

म .न .पा.तील बरेच कामगार व्यसनाधीनता 

कर्ज आणि गैरहजारी या चक्रात सापडतात 

पण सुरेश त्या थोड्या सावध आणि हुशार लोकांमध्ये मोडतो 

जो यात कधीच अडकला नाही 

तो सुखी होता सुखी आहे आणि सुखी राहील 

 या बद्दल मला तीळ मात्र संशय नाही 

तरीही परमेश्वर त्याला सुखी आनंदी 

आणि आरोग्य ठेवली ही प्रार्थना 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ 

कोडे

कोडे

*****

कुणा कळू आले कोडे जीवनाचे 

नाव सुटण्याचे घेते ना जे ॥१

एक एक बिंदू जोडतो धरतो 

तरी निसटतो एक बिंदू ॥२

वरवर सोपे किती हे दिसते 

छळची मांडते घेता हाती ॥३

वेळ व्यय होता कळून हे आले 

सुटणे ठेवले नाही यात ॥४

दुष्ट खोडकर मांडलेला डाव 

साळसुद आव आणुनिया ॥५

कळू आला खेळ व्यर्थ उठाठेव 

टाकून या डाव दिला मग ॥६

आता मी पाहतो अडलेले कोडे

हट्टी तरी वेडे चिडलेले ॥७

कळता व्यर्थता सरेल हा खेळ 

ज्याची त्याची वेळ ठरलेली ॥८

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

kavitesathikavita.blog

☘☘☘☘ 🕉️