रविवार, ३१ मार्च, २०२४

मुद्रा


मुद्रा
*****
माझ्या अस्तित्वावर उमटलेली 
तुझी मुद्रा अगदी खोलवर 
मला पुसता येत नाही 
ती मुद्रा म्हणजे तू नाहीस 
हे तर अधिकच जीवघेणे 
तरीही ते स्वप्न मी पुसत नाही 
आसक्ततीचा डंख करून जीवाला 
तू गेलीस दूरवर हसत हसत 
आणि मला त्या दाहावर 
औषधही सापडत नाही 
मी बोलावूनही तू येणार नाहीस 
माहित आहे मला पक्केपणी
पण हे प्राणपणाने बोलावणे
माझ्याकडून थांबत नाही
तू आता दूर अज्ञात कुठेतरी 
आयुष्याने बांधलेल्या 
चिरेबंद चौकटीची 
पण मनाला  तुझ्याविना रिक्त 
अजूनही होता येत नाही

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

शनिवार, ३० मार्च, २०२४

कळो जावे

कळो जावे
*********
कळणाऱ्या कळो जावे 
भाव माझ्या मनातले 
उतरून डोळा यावे 
रंग सांज नभातले ॥१
तसे तर सारे काही 
शब्दा कुठे कळते रे 
अन स्पर्श भारावले 
विसरती भान सारे ॥२
सलगीत उबदार 
काळ वेळ हरवतो 
कुजनात काळजाच्या 
यमुनेच्या डोह होतो ॥३
कदंबाचे फुल कानी 
हरखून येते गाली 
डोईतील गंध वेणी 
विखुरते रानोमाळी ॥४
भारावते इंद्रजाल 
काळ्या गूढ डोळ्यातले 
अन मनी वितळती 
शब्द धीट ओठातले ॥५
किती दिन किती राती 
आल्याविन येती जाती
हरवून जन्मभान 
कैवल्याचे गीत ओठी ॥६
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

शुक्रवार, २९ मार्च, २०२४

लोभ

लोभ
******
फुटली उकळी 
गाणे आले गळा 
प्रेमे उजळला 
गाभारा हा ॥ १
शब्द सुमनांनी 
भरले ताटवे
भ्रमराचे थवे 
भावरूपी ॥ २
पसरला धूप 
झाले समर्पण 
विषया कारण 
उरले ना ॥ ३
वाजे घण घण
ध्वनी हा सोहम 
धुंद रोम रोम 
गुरू प्रेमे ॥ ४
कृपेचा सागर 
श्रीपाद वल्लभ 
अविरत लोभ 
दीनावर ॥ ५

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

गुरुवार, २८ मार्च, २०२४

श्रीपाद सखी

श्रीपाद सखी
***********
स्वप्न हरखले डोळीया मधले 
स्वप्नास लंघुनी स्वप्न हे उरले ॥१
नभात लक्ष दीप उजळले 
अन चांदण्याचे तोरण जाहले ॥२
कणाकणातून स्फुरण उठले 
खुळ्या अस्तित्वाचे भान हरपले ॥३
गिळून मीपण मीपण उरले
स्थळ काळाचे या भानही नुरले ॥४
ऐशिया प्रीतीने मजला व्यापले 
श्रीपादाची सखी अनन्य मी झाले ॥५
जगत दाटले या मनामधले 
मन हरवता मनास कळले ॥६
तोच तो विक्रांत तेच ते जगणे 
क्षितिज सजले दिसते वेगळे ॥ ७
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

शुक्रवार, २२ मार्च, २०२४

वाढदिवस

वाढदिवस
*******
तसा तर दरवर्षी 
येतो तुझा वाढदिवस 
दरवर्षी म्हणतो मी तुला 
सुखात जावो वाढदिवस 
पण खरे तर सुखाची 
मीच मला देतो भेट 
तुझ्या असल्यामुळेच 
माझ्या या जीवनात 
आनंद प्रकटतो थेट 
काही मागितल्या वाचून 
कोणाला काही मिळते 
तेव्हा त्याचे मोल 
खरच किती अनमोल असते 
तशी कृपा होऊन तू 
माझ्या जीवनात अवतरते 
ती कृपा झेलता झेलता 
माझ्या मनी गाणं उमटते
धन्यवाद देत तुला मन 
काठोकाठ भरून जाते

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

गुरुवार, २१ मार्च, २०२४

मोरपीस

मोरपीस
*******

माझेपण तुझ्यासाठी जन्मोजन्मी व्याकुळले अव्याहत आस तुझी डोळ्यात पखाली झाले ॥१

 भिजूनिया वाटा गेल्या घाट ओले चिंब झाले 
जन निंदा झेलुनिया काळजाचे पाणी झाले ॥२

 तुझ्यावरी उगारले कटू बाण साहू कसे
तन मन विद्ध माझे परी तुला सांगू कसे ॥ ३

जाणते मी येशील तू तुडवित रानावना
वाटेवरी काटे कुटे  पावुलांना खुपतांना ॥४

परी मज ठाव नाही वेल किती टिकणार 
वादळात जीवनाच्या किती तग धरणार ॥ ५

पुन्हा पुन्हा तुझ्यासाठी जन्म घेणे मान्य मला 
मोरपीस फक्त तुझे लागो माझ्या हृदयाला ॥ ६

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

का?



 का ?
*********
दत्त चालविता देह का चालतो 
दत्त थांबविता देह का थांबतो ॥

दत्त हसविता दत्त खेळविता
दत्त जीवनाचा श्वास का असतो ॥

काय स्वरूपाचा प्रकाश विश्वाचा 
मग का कुणाला कधी न दिसतो ॥

दत्त नियमाचा स्वतः त बांधला
कर्म चाकोरीचा दाता का असतो ॥

ऐसिया दत्ताला पहावे म्हणता 
डोळा का रे गर्द अंधार दाटतो ॥

विक्रांत आंधळा अंधारी निजला 
कथा उजेडाच्या व्यर्थ का ऐकतो ॥

मुकीया बोलणे बहिऱ्या ऐकणे 
व्यवहार ऐसा काही का घडतो ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 


रविवार, १७ मार्च, २०२४

गाठोडे


गाठोडे

******

शिणलेले पाय अंधारल्या वाटा

परि भोगवटा सरेचिना ॥ 

कायअसतात खोट्या साऱ्या कथा

 सजवल्या व्यथा  वरवर ॥ 

संपतील श्वास जरी वाटे जीवा 

आयुष्याचा ठेवा डोईजड ॥

सुखाच्या शोधात चालला प्रवास .

उसवतो श्वास अडविता ll 

म्हण दत्त दत्त आटवीत रक्त 

रिते करी चित्त साऱ्यातून ॥

झाले तर झाले किंवा वाया गेले 

जन्म आले गेले बहुसंख्य ॥

विक्रांत गाठोडे फार नाही मोठे

परी खरे खोटे ठाव नाही ॥ 

🌾🌾🌾


© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  .

☘☘☘☘ 🕉️ 


 

शनिवार, १६ मार्च, २०२४

अभीर

अभीर
******
निरागसतेच्या प्रसन्न वेलीवर 
अंकुरलेली कळी
उन्मलित न झालेली  
स्व भानाचा डंख न झालेली 
अहमचे केंद्र नसलेली 
मानवी जीवनातील
सर्वोत्कृष्ट स्थिती

गौर कोमल काया 
प्रसन्न मुग्ध हास्य 
सर्व जगाचे 
स्थळ काळ व्यक्तीचे 
आकर्षण करणारे डोळे 
अन् जगत मित्राची अलिखित 
उपाधी मिरवणारी 
ती अबोध निसंगता 

त्या तुझ्या आभा मंडलात 
दाटलेली मंद चंद्र कला
स्निग्ध रुपेरी  किरणांच्या
हळुवार वर्षावात 
प्रसन्नतेने बहरलेले 
प्रत्येक हृदय 

तुझ्या अस्तित्वाने 
बांधले गेलेले कितीतरी 
चिरपरिचित अपरिचित  
व्यक्तिमत्व होती तेव्हा
तिथे त्या सोहळ्यात 
सारे तुला आशिष देत होती 
कौतुक करत होती
पण मला मात्र जाणवत होती
फक्त तुझी शुभेच्छा
तुझ्या अस्तित्वातून  
प्रत्येक हृदयात झिरपणारी
कळत नकळत
कालातित सुखाची आनंदाची 
क्षणस्थ अवकाशाची
मंगलमय वर्षाव करणारी.
म्हणून तुला पुन: पुन्हा 
धन्यवाद आणि आशीर्वाद .
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

शुक्रवार, १५ मार्च, २०२४

ओंजळ

ओंजळ
*******
जीवन हातातून 
ओघळून गेले आहे 
आता फक्त काहीसे 
हात ओले आहे 
पण ती ओल ही 
नाही भागवत तहान 
कोणाचीही 
अगदी स्वतःची ही 
ती तिची साथ 
तीही आहे 
क्षणिक आता 
पाहता पाहता  जात आहे  
उडून वाफ होऊन 
त्याचे दुःख मला नाही 
त्याबद्दल वाईटही वाटत नाही 
ते क्रमप्राप्तच आहे 
पण खंत एवढीच आहे की 
ती ओंजळ भरली होती तेव्हा 
मला कोणाच्या पायावर 
वाहता आली नाही 
सर्वस्वाने सर्वार्थाने
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

गुरुवार, १४ मार्च, २०२४

सुटले


सुटले
****
विसरला पथ हरवला गाव 
कोमेजले शब्द मावळला भाव ॥१

सुटले कीर्तन सरले गायन 
उतरली नशा जाणीवेत मन ॥२

फुटला मृदुंग तुटला रे टाळ 
हरला हव्यास मनातला जाळ ॥३

अंतहिन थांबे अर्थहीन खेळ 
धावणे नुरले उगा रानोमाळ ॥४

सुटता सुटले दाटलेले कोडे
अतृप्तीत मग्न दिसे मन वेडे ॥५

लाटावर लाटा बेभान अनंत 
स्तब्ध खोल शांत डोह अंतरात ॥६

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

बुधवार, १३ मार्च, २०२४

रुक्मिणीचे पत्र


रुक्मिणीचे पत्र 
************
सागराच्या पलीकडे तुझे घर आहे म्हणे 
लाटा लाटातून येते नित्य तुझे बोलावणे ॥१
मिटताच डोळे माझे  मनोहर रूप दिसे
पुनवेच्या चांदराती सुनिल अंबर जैसे ॥२
लहरत वाऱ्यावर रम्य तुझ्या कथा येती 
तुझे गुण कीर्ती मनी मधुरस उधळती ॥३
म्हणतात साऱ्याजणी रूप गुण संपन्न मी 
तुजविण मज साठी अन्य वर नाही कुणी ॥४
मनोमनी गाठ मग तुजशी मी बांधते रे 
रात्रंदिन ध्यास तुझा तुझ्यातच रंगते रे ॥५
प्रियजन परिणय अन्य कुठे इच्छताती 
सोडूनिया वनराज वृका कुणा शोधताती ?॥६
तुझ्या लीला अवखळ तुझे दिव्य यशोगाण
ऐकताना रात्रंदिन चित्त जाते हरखून ॥७
प्राणातील हाक माझी कानी तव येईल का ?
निरोपाचे पत्र येता धावूनी तू येशील का ? ॥८
हवे तर ने वरुनी हवे तर पळवूनी 
तुजविण नको मज अन्य काही रे जीवनी ॥९
येरे घनश्यामा ये रे नील मेघा सम ये रे 
अन् माझ्या प्रीतीफुला नव संजीवन दे रे ॥१०

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

सता


सत्ता
*****
तयांच्या मनात इवलेसे स्वप्न 
इवल्या स्वप्नात दिसे सिंहासन ॥
इवलीशी गादी सुटता सुटेना 
सत्तेची तहान भागता भागेना ॥
काय कोणा हाती असते रे सत्ता 
अवघ्याचा दाता देव देता घेता ॥
पाहुनी लाथाळी हसू फुटे चित्ता 
कसा खेळविसी तू रे इथे दत्ता ॥
हौस पुरविशी तूच देवराया
कर्मगुणे तया देऊनिया खाया ॥
तरी न भरते कुणाचेच पोट
एकावर एक ताटावर ताट ॥
अंतरी वळली तीच वाट बरी 
चालणे निवांत घेऊनिया झोळी ॥
राजा नच व्हावे कधी रे वेड्यांचा 
भिकारी बरा तो नर्मदा तीरीचा ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 


मंगळवार, १२ मार्च, २०२४

प्राणसखा


प्राणसखा
********

स्पर्श सावळा देही भरला
जन्म सुखाचा डोह जाहला ॥१
प्राणा मधला सूर कोवळा
कुण्या ओठाला हळू स्पर्शला ॥२
अन  श्वासांचे होउन गाणे
झाली गंधीत अवघी राने ॥३
कुठे तळ नि कुठे  किनारा
सर्वागावर मोरपिसारा ॥४
कोण असे तू माझ्यामधला 
अंतरबाह्य धुंद एकला  ॥५
प्राणाकार तू प्राण विसावा
प्राणसखा तू दीठी दिसावा ॥६

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

सोमवार, ११ मार्च, २०२४

भान


भान
*****
जिभेने खाऊन टाकले शब्दाला
कानांनी स्वराला शून्य केले १

आहे पण जेव्हा भेटले स्वतःला 
पसारा मिटला मांडलेला ॥२

घडणे घडले मला सांडलेले 
क्षणी जागलेले जिणे झाले ॥३

अज्ञात उमाळे उभे मुळावर 
प्राण प्राणावर तरंगले ॥४

कशाला हवे ते नाम रूप काही 
तुझा तूच राही तुझ्यामध्ये ॥५

जागली खबर माझ्या असण्याची 
अर्थ पिकण्याची वेळ झाली ॥६

देहाविन प्राण प्राणाविन मन 
असल्याचे भान असणाऱ्या ॥७

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

रविवार, १० मार्च, २०२४

महफ़िल ए यारा


महफ़िल ए यारा
*****

जेव्हा मित्र जमतात 
आणि सुरू होते  मैफील (महफ़िल)
गप्पांची आठवणींची
भिडतात ग्लासाला ग्लास
मोकळी होऊ लागते
मनाच्या थैलीची गाठ

किती किस्से किती गमती 
ऐकलेल्या असूनही 
पुन्हा पुन्हा ऐकतो आपण
जणू मुरलेल्या लोणच्याची
 लज्जत घेतो आपण

कधी आपल्याच 
तर कधी इतरांच्या 
चुकांना किंवा मूर्खपणाला 
हसता हसता 
उतरते ओझे जगण्याचे 
व्यथांचे , दुःखाचे , त्राग्याचे

ती संध्याकाळ 
जी उगवते खूप दिवसांनी 
जमतात पक्षी वृक्षावर 
येतात दूरून कुठून कुठून 

तिथे व्यवहार नसतो कसलाही 
नसते काही देणे घेणे 
माहीत असते प्रत्येकाला
 हे तर आहे आनंदाचे देणे 

जगणे भेटते जीवनाला 
आपले अस्तित्व विसरून 
पद प्रतिष्ठा गुणदोष 
सारे गुंडाळून ठेवून 

आणि कळते स्वतःलाच 
आपली कमाई जीवनाची 
किंमत आपल्या मित्रांची 
आणि त्यामुळेच आपलीही 

तो अमूल्य काळ  
तो अहं विसरलेला काळ 
तो थांबलेला काळ 
तो जीवणातला सर्वात 
सुंदर काळ असतो 

त्या मित्र मैत्री मैफिलीला
उमटतात लाख सलाम मनात 
आणि क्षण बसतात सजून 
मनाच्या कोंदणात

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

आईची बोलणी

आईची बोलणी
************
प्रेमे रागावल्या आईची बोलणी 
पडतात कानी भाग्यवशे ॥१

अगा ती न वाणी कृपेचीच लेणी 
घ्यावीत लेऊनी मनावरी ॥२

कर्तव्य कठोर जरी धारदार 
प्रेमाचा पाझर तयामध्ये ।३

लेकाराने खावे अभ्यासी लागावे
यशोवान व्हावे हीच आस ॥४

पडावे गळून मालिन्य मनाचे 
तामस जगाचे चालताना ॥५

कधी ना पडावा ध्येयाचा विसर
लागून आळस  जीवनात ॥६

याचसाठी चाले सारी आटाआटी 
लाभेविन प्रीती अतोनात ॥७

छिन्नी हातोड्याचा घाव करी देव 
माऊलीचा भाव तैसा असे ॥८

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

शनिवार, ९ मार्च, २०२४

मैयेला मागणं


मैयेला मागणं
**********

मरण आणि तेही नर्मदेच्या तीरावर 
याहून मोठे भाग्य ते काय !
पण असं अपघाती दर्दनाक मरण 
हेही भाग्यच असतं काय ?
विना दैनेन जीवनं विना सायेन मरणं 
हे तर मागणं असतं 
प्रत्येक माणसाचं
तर मग या प्रार्थनेच काय ?
होय मला माहित आहे थेअरी 
प्रारब्ध संचित आणि क्रियामानाची 
कर्माची कर्मफळाची
माहित आहे थेअरी 
वाट्याला असलेल्या श्वासांची 
भाग्यात असलेल्या अन्नाची
माहित आहे थेअरी 
मृत्यूच्या क्षणाची आणि स्थळाची सुद्धा
तरीही वाटतं माई 
तुझ्या तीरावर असं होणं 
हे तुझ्या कीर्तीला लागलेलं दूषण आहे 
तुझ्या प्रतिमेला आलेलं उण आहे
निदान तुला शरण आलेल्या 
तुझ्या लेकरांच्या बाबतीत तरी 
असं होऊ नये
हेच तुला पुन्हा पुन्हा मागणं .

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 


शुक्रवार, ८ मार्च, २०२४

सर्व्हर

सर्व्हर
********
प्रत्येक माणूस प्रत्येक जीवन 
हे एखाद्या सर्व्हर सारखे असते 
ते अनेक तारांच्या गुंत्यांनी 
अनेक ठिकाणाशी जोडलेले असते 
त्या तारा उर्जेने भरलेल्या असतात
त्यातून वाहत असतात 
विचार ज्ञान भावना अविरत

व्यक्त होत असतात नात्यात प्रेमात
ध्येयात धर्मात स्वार्थात त्यागात 
उदात्ततेत मैत्रीत गरजेत 
त्यापैकी काही असतात खूपच बलवान 
त्यांना कोणीही वेगळे करू शकत नाही 
त्या सर्व्हर पासून कधीही
तर काही असतात सूक्ष्म तरल 
लक्षातही न येण्यासारख्या कमकुवत 
पण खूप अर्थवाही

या प्रवाहा मधून वाहत असते जीवन 
थरथरत फडफडत नर्तन करत 
हा जो सर्व्हर आहे हा जो कनेक्टर आहे 
त्याला आपण म्हणत असतो " मी ै

खरं तर त्या मी ला ही काही अर्थ नसतो 
तो फक्त असतो एक माहितीचा खजिना 
अन भावनांचं लटांबर 
बस त्यापेक्षा काही नाही 
तो स्वीकारत  अन पाठवत असतो पुढे 
आवड नावड .प्रीत अप्रीत राग द्वेष 
आशा आकांक्षा महत्वकांक्षा
यांचे सिग्नल तरंग

आणि एक दिवस तो सर्व्हर तो कनेक्टर
होऊन जातो फ्युज्ड
जळतात जीवनाच्या अनेक तारा
 परंतु जीवन कधीच थांबत नसते
ऊर्जेचा प्रवाह तसाच वाहत राहतो
सर्व्हर - कनेक्टर  बदलले जातात 
नेटवर्क पुन्हा स्थापित होते 
जीवन पुढे पुढे जातच राहते 
पण त्या एका सर्व्हर शिवाय
कारण प्रत्येक सर्व्हरचा 
एक बॅकअप असतोच कुठेतरी 
अन्  त्या कृत्रिम अमरत्वाची 
सत्ता सुटत नाही कधीही

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 


गुरुवार, ७ मार्च, २०२४

जगणे



जगणे
******
एकमात्र सूत्र असते जीवनाचे 
ते म्हणजे जगत राहायचे 
सर्व स्थितीत परिस्थितीत 
अस्तित्व टिकवायचे 
अस्तित्वाचा अर्थ काय 
काय ते कशाला 
या साऱ्या प्रश्नाला पूर्णतः विसरून 
किंवा सोडून देऊन बुद्धीवर प्रज्ञेवर 

अस्तित्व असेपर्यंतच प्रश्न असणार 
आणि उत्तर मिळणार .
म्हणूनच जगणे महत्त्वाचे असते 
उत्तर मिळतेच असे नाही 

जन्म जरी प्रश्न असला 
तरी मरण उत्तर नसते 
उत्तर जीवनातच असते 
कधी मिळते  कुणा कुणाला 
कधी मिळवले जाते कुणा कुणाकडून 
पण त्यासाठी टिकून राहणे म्हणजे
जगणेच महत्त्वाचे असते जीवनाचे

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

बुधवार, ६ मार्च, २०२४

दत्त स्वरूप


दत्त स्वरूप
**********
अद्भुत विराट असे दत्त रूप 
तयाचे स्वरूप कोणा कळे ॥१

असून निर्गुण भासतो सगुण 
होऊन अधीन भक्ताचिया  ॥२

तयाच्या संकल्पे विश्व जन्म घेई
लयासी ही जाई क्षणार्धात ॥३

लिहिण्या दे बळ शब्दांचा हा खेळ 
विक्रांत केवळ निमित्तच ॥४

अगा प्रेम राशी सर्व गुणविधी 
ज्ञाना तू अवधी दयाघना ॥५

करी मी स्तवन तुझिया कृपेनी
सुमने वेचूनी तुच दिली ॥६

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

मंगळवार, ५ मार्च, २०२४

माय

नर्मदा माई 
*****

जरी जाणतो मी तुझा आहे माई 
जन्म तुझ्या पायी  वाहायाचा ॥

तीच ती पाऊले तोच तो किनारा 
माझिया अंतरा भिजलेला ॥

पण काय असे वेळ ठरलेली 
रेष ओढलेली अदृश्याची ॥

उकळून भाव माझिया जीवाचा 
दाटल्या हाकेचा घोष व्हावा ॥

तुटू दे प्रारब्ध हटू दे अदृश्य 
जीवनाचे लक्ष साध्य होवो ॥

घेई बोलावून तुझिया कुशीत 
कृतार्थ करीत जन्म माझा ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 


 

सोमवार, ४ मार्च, २०२४

वादळ


वादळ
*******

होय डमडम भरल्या नभात
क्षणोक्षणी पिशी वीज चकाकत 

भरले वादळ लाटा आकाशात 
नव्या नाविकाची होय होलपट

कोण सांभाळतो कुणास कळेना 
वेढून काळोख अवघ्या दिशांना

कुठे.दूरवर दिसतो किरण
असावा भास का जीवन तारण 

काळ हिशोब हा कुणा रे कळला 
हातात क्षण हा आला का गेला
  
खोल खोल असे तळ तो अतळ 
 निस्पंद निष्क्रीय अस्तित्व केवळ

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

रविवार, ३ मार्च, २०२४

स्वामी गजानन


स्वामी गजानना 
*************
दत्त अवधूता स्वामी गजानना 
करीसी करुणा भक्तावरी ॥१
देसी भजकांना मनातील सारे 
सौख्याची ती द्वारे उघडशी ॥२
परि भक्ती उणा उभा मी अंगणा 
तुज मागतांना लाज वाटे  ॥३
असुनी जन्माचा भणंग भिकारी 
तुझे पाय शिरी मागतो मी ॥४
केल्याविन पूजा स्मरण नमन 
स्वानंद भुवन मागतो मी ॥५
केल्याविना ग्रंथ तव पारायण 
भक्तीचे जीवन मागतो मी ॥६
देही मिरवतो संसार बंधन 
मुक्तीचे मागणं मागतो मी ॥७
दत्त माझा नाथ तो तू अवधूत 
असे भेदातीत स्वरूप हे ॥८
म्हणूनिया काही प्रेम हक्क सांगे 
तुज लागी मागे प्रेम तुझे ॥९
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

तथ्य


तथ्य
****
थांबलेला श्वास विरलेला स्वेद 
जगताचा भेद मावळला ॥१

कागदाची गत जैसी वादळात 
तसे रे अस्तित्व हरवले ॥२

पेल्यातला रंग सांडावा नदीत
तैसे समग्रात मन जाई ॥३

कणकण जणू होतं विघटीत 
देहाचे गणित कळू ये ना ॥४

सारे अट्टाहास उगा असण्याचे 
आजचे उद्याचे व्यर्थ झाले ll ५

आले स्वप्नभान जगता स्वप्नात 
निद्रा जागृतीत भेद नाही ॥६

दिसते म्हणून असते जगत 
तथ्य दिसण्यात अन्य नाही ॥७
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ ,🕉️ 

शुक्रवार, १ मार्च, २०२४

जातेस तू

 जातेस समोरून
*************
तू जातेस समोरून अन
श्रावणातील घननिळा मेघ 
घेतो मला लपेटून 
ती शामलता जाते 
माझा कणकण रंगवून
माझ्या अणूरेणूतून 
गहन यमुना होऊन 

कळत नसते तुला 
प्रत्येक तृणाचे आसुसलेपण 
दिसत नसते तुला
हात उभारून फडफडणारे
वृक्षावरील प्रत्येक पान 

जेव्हा झंकारून उठते 
तुझे नाव प्रत्येक पेशीतून 
स्थळकाळ जातात हरवून
उरते फक्त तुझेच गुंजन 

डोळे पाहत असतात 
तुला पाहून न पाहून 
दुराव्याच्या धूसर काचेतून 
ठेवतात कैद करून 
तुला न दिसणारे 
तुझे प्रतिबिंब होवून 

तरीही जातेस तू
पुन्हा पुन्हा निसटून 
फक्त एक सावळे
आषाढ स्वप्न देऊन 
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ .
 

डॉक्टर शांताराम कवडे

 
स्व .डॉ शांताराम कवडे( श्रद्धांजली)
******************
भेटायच्या खूप वर्ष आधी नावाने 
आणि मग नंतर सहवासाने 
परिचित झालेला हा माणूस 

काही कथा आणि काही उपकथा त्यांच्या 
पडायच्या कानावर अन उमटायचे मनावर 
एक चित्र हरफनमौला बिनधास्त व्यक्तिमत्त्वाचे 

या सुखावर या जगावरया लोकांवर 
प्रेम करणारे मस्तीत  जगणारे
मौजेची आणि मस्तीची साधन जमवणारे
एक जीवन इच्छेने रसरसलेलं व्यक्तिमत्व 

मग पडली कानी त्याच्या दुर्धर व्याधीची कहाणी
खोटी असावी वाटत असूनही खरी ठरली 
जायचे वय नव्हते अन जायचे कारणही नव्हते 
परंतु दैवाने ठरवलेले आयुष्याचे श्वास संपले होते 
वाट्याला मोजून आलेले क्षण उरले नव्हते 
उधाणाला भिडलेले शिड तुटले होते 

तरीही ओठावर ती जिगर तशीच होती 
ओठावरच्या मिशागत पिळ देत लढा देत होती

अकाली आलेल्या सुचनेने जरी 
स्वरात संकटाची धग  जाणवत होती 
पण आवाजात डोळ्यात रग  दिसत होती
ढाल तुटलेल्या तानाजीची ती दुर्दम्य तडफ होती 
निर्णयाविना जिंकायची ती सिद्धता होती

खोल कोपऱ्यात डोळ्यांच्या  किनारीला शब्दाच्या 
आवाजात रुद्ध होणाऱ्याअज्ञाताची भीतीही होती 
शब्दावरून सारे कळत होते 
खरच ते सारे पाहायचें मनाचे धाडस होत नव्हते 

व्यर्थ प्रार्थनेचे पडसाद तरीही मनातून येत होते 
चमत्कार घडत नसूनही मन ते इच्छित होते 
चमत्कार घडला नाही अन सोबत असणारे 
एक उमदे व्यक्तिमत्व आमच्यात आता नाही
हे स्वीकारणे मनाला भाग पडत आहे
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 


पुन्हा एकदा

पुन्हा एकदा ********* पुन्हा एकदा आकाश चांदण्यांनी भरून गेले  पुन्हा अनाम सुखाने मन बहरून गेले ॥ तेच स्थळ तीच भेट देहातील आवेग थ...