स्व .डॉ शांताराम कवडे( श्रद्धांजली)
******************
भेटायच्या खूप वर्ष आधी नावाने
आणि मग नंतर सहवासाने
परिचित झालेला हा माणूस
काही कथा आणि काही उपकथा त्यांच्या
पडायच्या कानावर अन उमटायचे मनावर
एक चित्र हरफनमौला बिनधास्त व्यक्तिमत्त्वाचे
या सुखावर या जगावरया लोकांवर
प्रेम करणारे मस्तीत जगणारे
मौजेची आणि मस्तीची साधन जमवणारे
एक जीवन इच्छेने रसरसलेलं व्यक्तिमत्व
मग पडली कानी त्याच्या दुर्धर व्याधीची कहाणी
खोटी असावी वाटत असूनही खरी ठरली
जायचे वय नव्हते अन जायचे कारणही नव्हते
परंतु दैवाने ठरवलेले आयुष्याचे श्वास संपले होते
वाट्याला मोजून आलेले क्षण उरले नव्हते
उधाणाला भिडलेले शिड तुटले होते
तरीही ओठावर ती जिगर तशीच होती
ओठावरच्या मिशागत पिळ देत लढा देत होती
अकाली आलेल्या सुचनेने जरी
स्वरात संकटाची धग जाणवत होती
पण आवाजात डोळ्यात रग दिसत होती
ढाल तुटलेल्या तानाजीची ती दुर्दम्य तडफ होती
निर्णयाविना जिंकायची ती सिद्धता होती
खोल कोपऱ्यात डोळ्यांच्या किनारीला शब्दाच्या
आवाजात रुद्ध होणाऱ्याअज्ञाताची भीतीही होती
शब्दावरून सारे कळत होते
खरच ते सारे पाहायचें मनाचे धाडस होत नव्हते
व्यर्थ प्रार्थनेचे पडसाद तरीही मनातून येत होते
चमत्कार घडत नसूनही मन ते इच्छित होते
चमत्कार घडला नाही अन सोबत असणारे
एक उमदे व्यक्तिमत्व आमच्यात आता नाही
हे स्वीकारणे मनाला भाग पडत आहे
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com .
☘☘☘☘ 🕉️
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा