पालघर
******
तीच पाच बत्ती अन्तीच मनीषा डेअरी
परी किती वेगळी रे
दिसे दुनिया ही सारी
ती घरे चिमुकली
कुठे कशी हरवली
अन् घनगर्द झाडी ही
कुणी गिळून टाकली
तेच वसतिगृह जुने
तेच रुग्णालय पुराणे
त्याच भिंती तेच जीने
स्नेहाचे परी मधु तराणे
रम्य त्या स्मृतीच्या
खळाळत्या प्रवाहात
अजूनही मन वाहते
नादवल्या यौवनात
हळू हळू जग बदलते
जुने जाते नवे येते
नव्याखाली जुन्याचे पण
एक जिवंत गाणे असते
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com .
☘☘☘☘ ,🕉️
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा