चित्ती राहा

चित्ती राहा 

********

नको मज शालू देखणी पैठणी 

राहू दे रे जुनी 

साडी चोळी ॥१

मग मी रावुळी सहज बसेन 

संत रजकण 

घेत भाळी ॥२

नको माझं वाक्या पाटल्या सोन्याच्या 

हिऱ्याच्या मोत्याच्या 

एकावळी ॥३

गोष्टी सांभाळत उगा राहायच्या

देहा स्मरायाच्या 

सर्वकाळ ॥४

तुळशीची माळ देई एकतारी 

आणि तू श्रीहरी 

चित्ती राहा ॥५

मागते मी तुज एकच मागणे 

करू नको जीणे 

भक्ती उणे ॥६

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘ .

 

भेटत जा

भेटत जा

*******

कधी कधी पाहत जा 

कधीकधी बोलत जा 

कारण काही नको तू 

डोळ्यात उतरत जा ॥

स्वप्न तुझे मागतो ना 

चंद्र हाती ओढतो ना 

फक्त काही किरणे ती 

मनी या उधळत जा ॥

उगाचच हसतेस 

उगाच बहरतेस 

कधीतरी पाकळ्या त्या 

माझ्यासाठी पेरत जा ॥

आकाशात रंग नाही 

मनात तरंग नाही 

अशा गूढ एकांतात 

मजला तू भेटत जा ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘ .

मित्र

मैत्री

*****

मित्र टिकवायचे असतात 

मित्र जपायचे असतात 

कारण मित्र हेआपली 

प्रतिबिंब असतात 

आरशा वाचून पडलेली

मित्र हे आपली स्वप्न असतात 

निद्रे वाचून दिसणारी

तिथे आपणच आपल्याशी बोलतो 

आपणच आपल्याला ऐकतो 

दिशा ठरवतो मार्ग बदलतो 

आपल्या ध्वनी नादाचा 

प्रतिध्वनी मित्र असतो .

पण कधी कधी 

आपल्या त्या मित्राचे 

मित्रही वेगळे होवू लागतात

तेव्हा ते मित्रही

वेगळे वाटू लागतात

वेगळे वागू लागतात

वेगळ्या रस्त्याने जाऊ लागतात 

अन वेगळी गाणी गाऊ लागतात 

त्याला काही इलाज नसतो 

सारीच फळे एकाच झाडाची 

किती दिवस सोबत राहतात 

तरीही आपण असतो 

शतशः त्यांचे ऋणी 

त्या ओघळत्या सोनेरी क्षणी 

जीवन सुंदर केलेले असते त्यांनी 

तेच मित्र अन  ती मैत्री सदैव राहावे ही 

इच्छा असते मनात अन असावी ही 

पण अट्टाहासने होत नसते काहीही 

कारण आज उगवला 

मित्र जरी तोच असला

तरी तो दिवस तोच नसतो 

जरी तेवढाच सुंदर असला

तरी तसाच नसतो 

जेव्हा मित्र सोबत असतो 

तेव्हा तो त्या दिवसाचे सार्थक करतो 

तो दिवस ग्रेटच असतो

कारण आपण आपल्या सोबत असतो

 पण तो जातो 

त्यानंतर तो चंद्र ही आपलाच असतो 

रात्रही आपली असते 

ते ग्रह तारका आपली असतात 

नदी वृक्ष आपलीच असतात 

मित्र होऊन आपल्याला रिझवतात 

सदैव सोबत करत असतात 

त्या वृक्षाची कुरणाची नदीची क्षितिजाची 

आपली मैत्री ही तशीच उत्कट असते 

तेही जीवनाचे गाणे असते .

कारण मैत्री ही मित्राहूनही मोठी असते .

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘ .

उपवास

उपवास

*****

श्रद्धाळू मनाचे सरे उपवास 

केलेले सायास पूर्ण झाले ॥१

कुणा न ठाऊक काय मिळवले 

काय गमावले कुठे किती ॥२

परी दृढ गाठ बसली मनात 

झाली बळकट श्रद्धा एक ॥३

उठली मनात प्रार्थना ही खोल 

ओठी आले बोल ज्ञानेशाचे ॥४

हरवली मात अस्तित्वाचा अर्थ 

माणसाची जात सुखी कर ॥५

रहा रे कृपाळू सदा जगावर 

दुःखाचा आकार मिटवून ॥६

बाकी तो आहार कुणा निराहार

व्यर्थ कारभार झाला उगा ॥ ७

विक्रांता कळला अर्थ उपवासी 

जोडलो देवासी जगताशी ॥८

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘ .

बीजेचा चंद्र

बीजेचा चंद्र

**********

तुझिया बीजेची दिसे चंद्रकोर 

आनंद मोहर मन झाले ॥१

इवलीशी रेखा जणू भाळावर 

कोणी तालेवार मिरवती ॥२

तैसे ते आकाश प्रोढीने भरले 

शुक्र विसरले भरजरी ॥३

पश्चिमेची गाणी आली कानावर 

दूर रेतीवर उमटली ॥४

कुठे उगवली कुठे पेरलेली 

श्रद्धा थरारली मनातली ॥५

पाहता पाहता देखावा सरला 

आभास मिटला विलक्षण ॥६

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘ 

भास

भास

*****

ऐसा पाठीपोटी दत्त घनदाट 

पाणि पाणियात मिसळले ॥१

द्वैताची झुळूक जन्मा ये लहर 

निमे हळुवार जीवनात ॥२

सुवर्ण शलाके कारण अरुण 

जाता अस्तावून तीही नाही ॥३

तैसे माझेपण दुजे दत्ताहून 

अंतरी जाणून मीची दत्त ॥४

परी ते कौतुक मिरवतो वरी

भक्तीच्या लहरी नांदुनिया ॥५

विक्रांत वेगळा दत्तात आटला 

दिसे जगताला भास उगा ॥६

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘ .

सुन्न

सुन्न

*****

तो कोपरा या मनाचा अजूनही सुन्न आहे 

ते आकाश जीवनाचे सर्व ऋतूत खिन्न आहे ॥

लाख शोधली कारणे अर्थाविन शून्य आहे 

मीच कारे मलाच का अनुत्तरीत प्रश्न आहे ॥

ते दान दिले दैवाने स्वप्न फुलून आलेले 

ओघळून मातीवरी आज छिन्न भिन्न आहे ॥

नाही जरी तू ती सवे गमते अजून आहे 

शब्द स्पर्शाविन तुझ्या भ्रमित हे मन आहे ॥

जाणतो मी दारात तू थांबली अजून आहे 

जन्म मृत्यू पायरीला मजसाठी बसून आहे ॥

यावेसे वाटते परी शपथेत बांधून आहे 

तुझ्यासाठी जगतोय जगणे थांबून आहे ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘ .

कुठे जावू

कुठे जावू

********

अवघा जाहला व्यय जीवनाचा 

तुझिया प्राप्तीचा लेश नाही ॥१

केले जप तप जरी हिरीरीने 

तीर्थव्रत वने आदरली ॥२

पाहिला बाजार आतला बाहेर 

केला व्यवहार वाट्या आला ॥३

तूवा विसरलो नाही कदा दत्ता 

विरक्त व भोक्ता असतांना ॥४

सुखावलो देवा तुझा म्हणतांना 

पथी चालतांना भेटण्याच्या ॥५

परंतु चालणे नसते भेटणे 

अन आठवणे आलिंगने ॥६

घडेल कै देवा हीच आस जीवी 

आळी पुरवावी मानसीची ॥७

सोडून चरण कुठे जाऊ आणी

विक्रांता ठिकाणी  ज्ञात नाही ॥८

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘ .

रान

रान

*****

अतृप्तीचे रान घनावले गर्द 

जातिवंत जर्द 

नाग त्यात ॥१

विकार गरळ मुखी दाटलेले 

क्रूर टपलेले 

डसण्याला ॥२

सरती ना दंश वेदना अपार 

भान थाऱ्यावर 

येत नाही ॥३

मरणा वाचून घडते मरण 

कळल्या वाचून 

जगणे हे ॥४

निळकंठ बाबा करी दया आता 

गुरुदेव दत्ता 

मजवरी ॥५

सोडव हे वेढे पायी पडलेले 

भय दाटलेले 

मरणाचे ॥६

विक्रांत पामर देही नाही बळ 

तुची तू केवळ 

त्राता माझा ॥७

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘

आकाशाचा ताव

आकाशाचा ताव 

************

काय सांगू बंधु तुज माझी माव 

आकाशाचा ताव सदा कोरा ॥१

येतात जातात ढगांची अक्षरे

विचार पाखरे क्षणोक्षणी ॥२

उठे धुळ माती धुरांचे वा लोट 

निर्मळ निघोट सर्वकाळ ॥३

नितळ चांदणे सूर्याची किरणे 

अपार स्पंदने ओत प्रोत ॥४

घेतल्या वाचून घेतच राहतो

मळतो मिळतो नच कदा ॥५

ज्ञान भक्ती योग जीव जन्म भोग 

ओघावीन ओघ उरलेला ॥६

कोणी म्हणे नित्य कोणी म्हणे दत्त

अनामा सतत शून्यी रत ॥७

ठेविले विक्रांत म्हणून हे नाव

थेंबुट्याचा ठाव काय गाव ॥८

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘ .

गर्दी

गर्दी

*****

जयंतीला किंवा  उत्सवाला 

गर्दी करणारे वेगळे असतात 

गर्दी जमवणारे वेगळे असतात 

आणि गर्दी सांभाळणारे वेगळेच असतात

गर्दीत जमण्याचे वा गर्दी जमवण्याचे

प्रत्येकाचे कारण वेगळे असते 

बेरीज वजाबाकीही वेगळी असते 

कुणीतरी भावनेची हाळी दिली की 

देवाच्या धर्माच्या कर्माच्या 

शोषणाच्या संघर्षाच्या नावाने 

होतात  गोळा सारी मंडळी

अन आवाज करू लागतात 

बेजार  बेसहारा रस्त्यातून

लाल हिरवे निळे पिवळे 

झेंडे हातात घेऊन

अन मग फाटक्या घरापुढे 

आणि तुटक्या चाळीपुढे

लागतात हजारो रुपयांची बॅनर्स 

आणि झळकतात चेहरे 

भविष्यात येऊ घालणाऱ्या 

महत्त्वाकांशी नेतृत्वाचे

वर्गणी जमणाऱ्या हाताचे 

कायमच बुरुजावर 

राहू इच्छिणाऱ्या सरदारांचे

त्या रस्त्याला नसतं सोयर सुतक

त्या जयंतीचे त्या उत्सवाचे 

त्या रस्त्याला हवी असतात

फक्त चालणारी पाऊलं

आणि धावणारी चाकं 

ती पावलं अडखळतात 

ती चाकं थांबतात 

आणि गंतव्यावर जाणाऱ्या 

प्रत्येक वाटसरूचा हिरमोड होतो 

तो त्यांना व्यक्तही करता येत नाही 

डोळ्यातूनही बोलता येत नाही 

क्वचित कदाचित त्यांनाही त्यातच 

सामील व्हाव लागतं 

नाहीतर ती ठरतात गुन्हेगार .

आणि भोगतात शिक्षा चोरागत

आपल्या न केलेल्या कर्माची

कळपंच मोठी असतात

अन गर्दीच श्रेष्ठ ठरते 

तथाकथित विचारवंतही 

तिथे घेतात नमते .

वाहू द्या गर्दी वाजू द्या डीजे

आपले कान बंद करा 

आणि दार खिडक्या घट्ट लावा 

जर तुम्हाला त्याचा त्रास होत असेल तर .

पण त्यांना सांगायला जाऊ नका 

शिकवायला तर मुळीच जाऊ नका

नाहीतर घेतली जाईल तिथे 

तुमचीच शिकवणी

आणि मागावी लागेल क्षमा 

आपलेच दोन्ही कान धरुनी

आणि गर्दी झाल्यावर 

गर्दीच्या गदारोळात जर 

तुम्ही गेला चिरडून

कुणाच्यातरी पायाखाली येऊन 

किंवा उन्हात होरपळून 

वा विजेचा शॉक लागून

किंवा आणखीन कशानं

तर

मिळतील पाच लाख तुम्हाला 

जे येणार नाहीत कधीही तुमच्या कामाला

हे गर्दीचे तथ्य ज्यांना कळते

ते गर्दी व्हायचे नाकारतात

ते उगाचच मार खातात 

पण त्यांना हे स्वीकारावेच लागते

ते सतीचे वाण असते .

पण मला आपलं वाटते

गर्दीत चिरडून मरण्यापेक्षा 

कुठल्यातरी माळरानावर 

विशाल वृक्षा खाली 

सूर्यप्रकाशात किंवा चांदण्यात

 तन् मन व्यापलेले असावे आनंदाने

तेंव्हा मरावे सुखाने

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘ .

प्रेम अमरत्व

प्रेमअमरत्व

******

वाटले होते मला 

की मी विसरलोय तुला 

तेव्हा तो शुक्रतारा 

मंदसा हसला मला 

अन यत्नाचा तो डोलारा 

मी बळेच उभारलेला 

क्षणात जमीन दोस्त झाला 

मग माझेच मन म्हणाले मला 

अरे मरण नसते केव्हाच प्रेमाला 

प्रेमाची पात्र दुरावतात 

प्रेमाचे क्षण हरवतात 

संवादही तुटतात 

पण ते अनुभव त्या त्या क्षणाचे 

सदैव चिरंजीव असतात 

हा शुक्रतारा ही संध्याकाळ 

अस्तित्वात असेपर्यंत 

कदाचित हे मन हरवल्यानंतरही 

कुठल्याशा तरंगात 

नवीन वसंतात कुठल्याशा वृक्षावर 

आरूढ होणाऱ्या माधवीगत 

नवीन वर्षाकाळात कुठल्याश्या

पहाडावर कोसळणाऱ्या जलधारागत 

विफलता अनसफलतेचे

सारे शेवट विसरत 

फक्त अस्तित्व होत 

पुन्हा पुन्हा राहील फिरत 

चिरंतन ऋजुतेचे शब्दातीत भावनेचे 

प्रफुल्ल मंगल रूप घेत 

मनामनावर अवतरत

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘ .

मातृ दरबारी

मातृ दरबारी

*********"

अंबे तू 

जगदंबे तू 

मातृ भगवती 

वर दे तू  

दीन तृषार्थ

शरणागता 

तव आश्वासक 

कर दे तू

बहु गांजलो 

हिंपुटी झालो

तुझ्या दारी 

बघ  मी आलो

उघड दार 

मजसाठी अन

घास मुखी या

एक दे तू 

किती मागू जग

तुजकडे माय

दिसते अपार

तुष्टी न होय

या साऱ्यातून

ने पार आता

कृपादान मज

हेच दे तू

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘ .

पिंजरा (उपक्रमा साठी )

पिंजरा

******

पाहून पिंजऱ्या-मधले पाखरू 

उरी गहिवरू 

येत असे ॥१

कडी बाहेरून घट्ट अडकून 

गेलेय निघून 

कोण बरे ॥ २

जगणे आहेच हे ही तसे तर 

मग क्षणावर 

का रे ओझे ॥३

पडेल पिंजरा तुटेल कडीही

जाईल पक्षीही

उडून हा  ॥४

पण भिंतीवर बसली मांजर 

पोटी गुरगुर 

सुप्त तिच्या ॥५

हिरवट डोळे काचा गोठले 

दिसती बसले 

प्रतिक्षेत ॥६

पक्षी पिंजरां नि करडी मांजर 

कुण्या क्षणावर 

नाव कुणाचे ॥७

तोवर करणे ही पोपटपंची 

हिरवी मिरची 

खात खात ॥ ८

जरी खोलवर मनात फडफड 

व्यर्थ धडपड 

उडण्याची ॥९

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘ .

मी

मी

***

निशब्द एकांतात मनाच्या कुहरात 

जाणीवेच्या जगात 

उरलेला मी ॥१

अगणित अनंत आभाळाचे पट 

सहजच मिटत 

चाललेला मी ॥२

उमटला आघातात निघाला कानात 

शब्द त्या दरम्यान 

होतो जणू मी ॥३

डोळे तव रोखले करूणेने भरले

अस्तित्वच जाहले 

पाहणारा मी ॥४

मग माझ्यातले प्रश्नचिन्ह थोरले 

होवुनिया ठाकले 

शोधणारे मी ॥५

प्रश्ना पलिकडला उत्तरा अलिकडला 

संवाद खिळलेला 

घन मौन मी ॥६

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘ .

मार्ग २

 

मार्ग २

****

कुणा लगबग त्वरा 

जाणे मुक्कामाच्या घरा ॥१

कुणी रमतो गमतो 

मजा बघत चालतो ॥२

कुणी थकतो झोपतो 

उद्या पाहू या म्हणतो ॥३

कुणी सारे विसरतो 

पथी घरची बांधतो ॥४

सारे पांथस्थ मुक्तीचे 

सोयरे गुरुच्या घरचे ॥५

पथ जीवाच्या मुक्तीचा 

पथ स्वात्म बघण्याचा ॥

जे का लागले मार्गाला 

ध्येय मिळणे तयाला ॥६

जया निकड जितकी 

तया प्राप्ती ही तितुकी ॥७

जे का थकले भागले 

पथी संसारी रमले ॥८

जाणे तयाही तै आहे 

जाग येताच ती पाहे ॥९

जाणे विक्रांत चालणे 

पाहू कधी  पोहोचणे ॥१०

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘ .

मार्ग

मार्ग

******

जया ठाई जैसे बळ 

तया साधनी तो मेळ ॥१

गुरु होऊन कृपाळ

मार्गा लावती सकळ ॥२

कुणी मनाचे मवाळ 

होती भावात विव्हळ ॥३

कुणी बुद्धीने  तर्तार 

जणू ज्ञान तलवार . ॥४

कुणी सेवेसी तत्पर

तिथे करुणा अपार ॥५

कुणी  निग्रही कठोर

मन कोंदाटी अंतर ॥६

कुणी अडाणी संसारी 

ध्यान बाजारी देव्हारी ॥७

व्यक्ती जितुक्याजितुक्या 

युक्त्या तितुक्यातितुक्या ॥८

कुणा देती भक्ती ध्यान 

कोणा देती कर्म ज्ञान ॥९

कुणा रूढ कुलाचार 

मार्गी लावती साचार ॥१०

होत ज्ञानेशा सादर 

होय विक्रांत हा पार ॥११

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

☘☘☘☘☘☘ .

 राऊत सिस्टर

**************†*

देव कृपेने मज ला भेटली 

एक आणखी छोटी बहिण 

विचित्र ती हट्टीच जरी की 

भरली बहुत मातृ मायेनं

अन्नपूर्णाच जणू दुसरी 

करीतसे संतुष्ट प्रसादानं

कधी भरवी शिरा कोरडा 

कधी देतसे हलवा आणून 

कृतज्ञता ती जणू ये भरून 

सत्कृत्याची वा काही रुजून 

देणे घेणे काहीच नसून 

दत्त देई मज  बंध अजून

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

तुझा ठाव

 

तुझा ठाव

***,***

कृपेचिये अंगी लागे तुझा ठाव 

बाकी धावाधाव 

व्यर्थ सारी ॥१

बांधुनिया बळ केला बहु योग 

धावूनिया याग 

आचारले ॥२

प्रेमाविण नाम कधी ना फळले

वाहूनिया गेले

काम क्रोधी ॥३

जाणुनिया सारे तेच करी सारे 

विक्रांत फुका रे 

भक्ती करी  ४

उरातील भूक करते बेचैन 

मग धीरावीन 

घडे चोरी ॥५

अगा माय बापा क्षमा आता करा 

हृदयाशी धरा 

दीनास या ॥६

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com

 ☘☘☘☘☘☘ .

हंबरू

हंबरू

*****

मनातले गाणे 

मनापार गेले 

आकाशी विरले 

वारे जैसे ॥१

मनात हुंदका 

दाटला शून्याचा 

स्पर्श माऊलीचा 

आठवला ॥२

डोळ्यात खळाळ 

आली इंद्रायणी 

गजर तो कानी 

निनादला ॥३

किती काळ ऐसा 

राहू दूर माय

अंधाराचे भय 

दाटलेले ॥४

होय कासावीस 

अंतरी अंतर 

विरह वादळ 

दुणावले ॥ ५

सांगता मागता 

शब्द सरू गेले 

अस्तित्व जाहले 

स्तब्ध उगे  ॥ ६

आता देणे घेणे 

तुझे तुच जाणे 

नूरले गाऱ्हाणे 

माझे काही ॥७ 

विक्रांत केवळ

अजान वासरू 

उरात हंबरू 

दाटलेला ॥ ८

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे https://kavitesathikavita.blogspot.com ☘☘☘☘☘☘ .

कुठे जाण्यासाठी

कुठे जाण्यासाठी

**************

पुन्हा पुन्हा तोच डंख खोल मना होत आहे 

देहाच्या या कवचात जीव गुदमरत आहे ॥१

 

विकारांचे उठतात घोंगावती लोंढे मोठे 

पालापाचोळ्या गत हे मन वाहत आहे ॥२

तेच तेच व्यर्थ भोग त्याच त्याच रिंगणात 

गुलामसे जीवन हे तसेच फिरत आहे ॥३

खिळलेले रूपा डोळे रंगी रममान आहे 

रात्रीच्या या अंधारास उगा घाबरत आहे ॥४

तेच स्पर्श रुळलेले त्याच मऊ पायवाटे 

काट्यांचीच स्मृती उरी का बरे वाहत आहे ॥५

मग्न हे सुरात कान होत मदहोश असे 

अनित्यतेचा आक्रोश का खोल स्मरत आहे ॥६

वेटाळून गंध किती जीवास मोहवती हे 

पण वारा सरणाचा उर दडपित आहे ॥७

अन मश्गुल रसात शब्दात नाचते जिव्हा 

ते शून्य पार्थिवाचे का बळे विसरत आहे ॥८

तोच तेच स्वप्न अन कुठल्या अनाम स्मृती

कुठे जाण्यासाठी जीव हा तळमळत आहे ॥९

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे https://kavitesathikavita.blogspot.com ☘☘☘☘☘☘ .

दर्शन

दर्शन

******

स्वप्नी मज दिसले 

स्वामीजी आलेले 

कधी तया पाहिले 

होते मी डोळा ॥

निर्मळ कांती 

डोळ्यात शांती 

सुंदरशी मूर्ती 

मन मोहक ॥

वदले नच  काही 

सुचवले वा काही 

संभाषण तेही 

जाहले ना ॥

घडे दृष्टी भेट 

सुख होत त्यात 

आनंद हृदयात 

ओसंडला ॥

आणले जयांनी 

हातास धरूनी 

सोहम साधनी

कृपामय ॥

तयाचे दर्शन 

गेले सुखावून 

होय शुभ शकुन 

चैत्र नवरात्री ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे https://kavitesathikavita.blogspot.com ☘☘☘☘☘☘ .

हनुमान स्मरा (सवाया )

हनुमान स्मरा (सवाया )

******

महाबळी ब्रह्मचारी 

गदा जया खांद्यावरी 

करतो शत्रूचा नि:पात 

तो हनुमान स्मरा ॥

राम राम ज्याच्या मुखी 

राम भक्ता सदा राखी 

होतो दीना तारणहार 

तो हनुमान स्मरा ॥

जया अंगी अतुल बळ 

सहज उपटे द्रोणाचळ  

शक्ती युक्तीचा प्रनायक 

तो हनुमान स्मरा ॥

लंका जाळी दैत्य मारी 

काम क्रोध लोभ हारी 

साधकां जो आदर्श 

तो हनुमान स्मरा ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे https://kavitesathikavita.blogspot.com ☘☘☘☘☘☘ .

ज्ञानदेवांचे आकाश

ज्ञानदेवांचे आकाश

***************

तुझ्या शब्दाच्या या अपार आकाशात 

माझ्या इवल्या अश्या पंखांनी उडतांना ।

मी स्तिमित होतो पुनः पुन्हा ज्ञानदेवा 

विस्तारणारे ते क्षितिज विश्व पाहतांना ॥१

तुझ्या प्रेमप्रकाशात नखशिखात नाहतांना

अन तुझा पैस मनी विस्तीर्ण आठवतांना ।

होतो वेडा उखिताच जणू इथे चालतांना 

विसरतो सार सारेच शब्द शब्द वेचतांना ॥२

मान्य मजला अजूनही नाही येत रे 

मनाची या  नीट आराणूक करतांना ।

चंद्रकलेगत पसरले ज्ञानामृतकण तुझे 

चकोर तलग्यागत मवाळपणे वेचतांना ॥३

पण शब्द उपमा कविते सोबत जाणवतो

तू हळूच माझ्या मनात प्रवेश करतांना ।

तुझ्या प्रेमाने अन औंदर्याने भारलेले मन

सहज शांत होते  कुशीत तव निजतांना ॥४

त माऊली माझी तुच जीवाचा या विसावा 

तुझ्यासाठी जन्मा यावा मजला ज्ञानघना ।

जाणतो मी जन्म कोटी लागतील ओलांडया 

तुझे दर्शन ज्ञान सिंचन होण्यास रे या मना ॥५

तोवरी घडू दे रे हीच सेवा पुन्हा पुन्हा 

ग्रंथ ज्ञानेश्वरी नित्य मिळावा पारायणा  ।

शब्दोशब्दी वाचीत तुजला मनी घेत उगाणा

तुझ्या भेटीसाठी मी तुलाच करील प्रार्थना ॥६

जरी खुरट्या पंखांचे लेकरू विक्रांत हे

देई मज बळ माये कौतुकात हिंडतांना ।

कुर्मदृष्टी ठेवी स्निग्ध बाळ दूर वाढतांना

सदा सदा राख इया जगी मज बुडतांना ॥७

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे https://kavitesathikavita.blogspot.com ☘☘☘☘☘☘ .

तुझे मनी

तुझे मनी

******

दत्ता तुझे मनी असे सांग काय 

सरले उपाय सारे माझे ॥१

जडावला देह बधिरसे मन 

अवघे व्यापून दैन्य राही ॥२

मज भक्तीविन जरी नको काही 

कंजूष तरीही का तू होशी ॥३

असू दे विचार असू दे विकार 

भार तुझ्यावर सारा माझा ॥४

असे जरा मृत्यू उभे माथ्यावर 

तव पायावर ठेवियले  ॥५

विक्रांत आवघा जहाला स्वीकार 

सोडून व्यापार चालवला ॥६

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे https://kavitesathikavita.blogspot.com ☘☘☘☘☘☘ .

कर दत्त

कर दत्त

*******

तू बोलव 

मी येईल 

तू टाळ 

मी जाईल 

तू हास 

मी हसेल 

तू रूस 

मी रडेल 

तू भिजव 

मी बहरेल 

तू सुकव

 मी कोमेजल 

तू जगव 

मी जगेल 

तू तुडव

मी मरेल 

 तू हवाय 

मला सकळ

तुझ्या विना 

शून्य सकळ 

तू दत्त 

मी विक्रांत 

कर दत्त 

हो विक्रांत

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे https://kavitesathikavita.blogspot.com ☘☘☘☘☘☘ .

साद घालते

साद घालते

*********

लोभ हाच रे मजलागी 

सदा स्मरावे तुज लागी

घननिळ या स्वप्नी माझ्या 

सदा राहू दे मज जागी 

हास जरासा डोळ्यातूनी 

काया जाऊ दे मोहरूनी 

तुझ्या कटाक्षासाठी एका 

जन्म घेईल मी फिरूनी 

घेशील कधी जवळ तू  

मयूर पंख देशील तू 

या आशेवर वेड्या मी रे 

देहापार या नेशील तू 

जग म्हणू दे खुळी झाले 

लोकलाज मी विसरले 

झाल्यावाचुनी स्पर्श तुझा 

नकोच जीणे रे इथले 

मी न गोकुळी वृंदावनी 

मी न मथुरा त्या कौडीन्यी

वाटेवरती जन्माच्या या 

साद घालते तव दुरुनी 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे https://kavitesathikavita.blogspot.com ☘☘☘☘☘☘ .