कवितेसाठी कविता: ज्ञानदेवांचे आकाश

मंगळवार, ४ एप्रिल, २०२३

***************

तुझ्या शब्दाच्या या अपार आकाशात

माझ्या इवल्या अश्या पंखांनी उडतांना ।

मी स्तिमित होतो पुनः पुन्हा ज्ञानदेवा

विस्तारणारे ते क्षितिज विश्व पाहतांना ॥१

तुझ्या प्रेमप्रकाशात नखशिखात नाहतांना

अन तुझा पैस मनी विस्तीर्ण आठवतांना ।

होतो वेडा उखिताच जणू इथे चालतांना

विसरतो सार सारेच शब्द शब्द वेचतांना ॥२

मान्य मजला अजूनही नाही येत रे

मनाची या नीट आराणूक करतांना ।

चंद्रकलेगत पसरले ज्ञानामृतकण तुझे

चकोर तलग्यागत मवाळपणे वेचतांना ॥३

पण शब्द उपमा कविते सोबत जाणवतो

तू हळूच माझ्या मनात प्रवेश करतांना ।

तुझ्या प्रेमाने अन औंदर्याने भारलेले मन

सहज शांत होते कुशीत तव निजतांना ॥४

त माऊली माझी तुच जीवाचा या विसावा

तुझ्यासाठी जन्मा यावा मजला ज्ञानघना ।

जाणतो मी जन्म कोटी लागतील ओलांडया

तुझे दर्शन ज्ञान सिंचन होण्यास रे या मना ॥५

तोवरी घडू दे रे हीच सेवा पुन्हा पुन्हा

ग्रंथ ज्ञानेश्वरी नित्य मिळावा पारायणा ।

शब्दोशब्दी वाचीत तुजला मनी घेत उगाणा

तुझ्या भेटीसाठी मी तुलाच करील प्रार्थना ॥६

जरी खुरट्या पंखांचे लेकरू विक्रांत हे

देई मज बळ माये कौतुकात हिंडतांना ।

कुर्मदृष्टी ठेवी स्निग्ध बाळ दूर वाढतांना

सदा सदा राख इया जगी मज बुडतांना ॥७

🌾🌾🌾