साधू
******
नदी तीराला तेज भरला होता एक तो साधू बसला
हातामध्ये त्या होती कुबडी
वस्त्र भगवी जाडी भरडी
डोळे उघडे नव्हते उघडे
जणू उघडली आत कवाडे
डोई कपाळी खांद्यावरती
उग्र कुरूळ्या जटा रुळती
भस्म फासले नाम कोरले
मणी रुद्राक्ष गळ्यात सजले
कधीकाळी जग सांडला
काळ प्रवाही देह वाहीला
कोण कुणाचा कधी असेल
कुणास ठावूक किंवा नसेल
असेल घर काय तयाला
किंवा सांडला व्याप पसारा
काय असतील सगेसोयरे
कधीकाळी वा बायका-पोरे
अथवा मस्त फकीर मलंग
सर्वकाळ जो आपल्यात दंग
तया सारखे व्हावे आपण
क्षणोक्षणी हे म्हणते मन
परि तो दत्त नाहीच ऐकत
संसारात या सदैव विक्रांत
मग मनीचा मज गोसावी
वेडे स्वप्न एक काही दावी
भगवे नेसून देह चालला
नाव हरवला गाव पुसला
अंतर्बाह्य तो दत्त भरला
सर्वकाळ नि ओठी सजला
नसल्या वाचून माझे मी पण
प्रभू पदावर अर्पून जीवन
त्या स्वप्नाला सत्य मानून
हे स्वप्न मग जातो पाहून
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा