*********
तुला पाहतो मी
जगण्यास काही
अर्थ मागतो मी
रागावू नकोस
माझ्या वागण्याला
पुन्हा म्लान फुले
तुला वाहतो मी
तुझी अभिलाषा
बाळगे उरात
रात्रं दिन स्वप्न
एक पाहतो मी
तुझे डोकावणे
जीवनात माझ्या
किती मुग्ध होते
आता जाणतो मी
जाता हरवून
पुन्हा त्या काजळी
कितीदा मलाच
खूप कोसतो मी
स्मृतिविन तुझ्या
न गेला दिवस
क्षणात त्या किती
जन्म जगतो मी
स्वागतास तुझ्या
पापण्यांचे पथ
अंथरून जीव
उभा ठाकतो मी
येशी जर आता
सांभळीन जीवी
रहा ह्रदयात
तुज सांगतो मी
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘ .
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा