*****
देह विटाळ जन्माला दत्ता माझ्या का लावला
जन्म भोगतो वाहतो
पाप आले का वाट्याला
दिसे दुःखाचा डोंगर
सारा जन व्यवहार
नको असून कुपथ्य
मन रोगांनी जर्जर
काम क्रोध आणि लोभ
गळा बांधले दाटून
मद मत्सराचा फास
कळू लागल्यापासून
कसा घ्यावा तरी श्वास
तुझ्या नामात रंगला
भार वेदनांचा देही
जीवी आकांत भरला
येई येई बा दयाळा
जाण माझिया हाकेला
तू तो ऐकसी आवाज
मुंगी पदीचा चालला
तुझा म्हणवितो बळे
माय पुरवावे लळे
जन्म व्याकुळ विक्रांत
तुज हाकारी कृपाळे
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘ .
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा