**************
असे तू सावळी
घन ओघळली
रेशमी सावली
घनगर्द बटा
आकाश वादळी
चिंब निरागस
जलभार डोळी
शब्द किती तव
अडलेले ओठी
आणिक गुपिते
दडलेली पोटी
कोणास सांगावे
तुज न कळते
आकाश दाटले
शिखर शोधते
नकोच शोधूस
तो मुग्ध सावळा
बघता अंतरी
दिसेल तुजला
शब्दातील अर्थ
शब्दात राहू दे
मौनातच बोल
तव मावळू दे
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा