******
वाढता पसारा
दत्ता भोवताली
जाते हरवली
मूर्ती तुझी ॥
ठेवि रे एकटा
जग सुटलेला
आस मिटलेला
प्रपंचाची
नको रे प्रतिष्ठा
आणि मानपान
व्यर्थ अभिमान
जगामाजी
काढ रे बाहेर
जळते अंतर
देई रे आधार
तुझा मला ॥
विक्रांत मनात
जन्मांचा पसारा
येई रे वादळा
अवधुता ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा