विझणाऱ्या
दिव्यामध्ये थोडे तेल घाल
काजळल्या वातीची
नि कर देखभाल
सांभाळले तूच तर बघ
सांभाळेल
नाहीतर वाऱ्यावर सहज
विरेल
तुझे हात
वात्सल्याचे समर्थ सशक्त
अंधाराशी झुंजतांना
हवी फक्त साथ
तुज सारे ठाव तरी
पावूल माघारी
विझू विझू जाय मग
प्राणांची उभारी
मातीच्या दिव्यास
नसे स्वत:ची कहाणी
पेटवतो ज्योत त्यास
सारी जिंदगानी
डॉ विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा