पुन्हा धूसर धुकट
तुझ्या गावच्या
वाटा
कधी दिसते शिखर
पुन्हा धुक्याच्याच
लाटा
का रे मांडसी
समोर
असे हजारो चकवे
भर प्रकाशी अंधार
सारे विझवून दिवे
माझ्या जगात
सांडले
तुझे किरण कोवळे
त्याला रुजवणे खुळ
आता मनात दाटले
लाख हरवलो जरी
तूच धरिसी बोटाला
दिशा दाखवून
पुन्हा
सांगे पुन्हा
चालायला
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा