शनिवार, २४ सप्टेंबर, २०१६

येवो वावटळ तुझे








मज जाणवतो देवा
तुझ्या मुलुखाचा वारा
ध्वज उरात भगवा
फडफडतो भरारा

काही जाणवते जुने
रंग रूप तया नाही
मन निर्वात होताच
स्पर्श जाणवत राही

गाव सापडेल कधी
मज जरी ठाव नसे
वाट आतली तिथली
मज खुणावत असे

सारे सोडले मागुती
प्रियजनांची मागणी
प्राण घेतले हातात
देह जावू दे वाहुनी

येवो वावटळ तुझे
घर बेचिराख व्हावे
हीच प्रार्थना मनात
माझे अस्तिव हरावे

डॉ विक्रांत प्रभाकर तिकोने
http://Kavitesathikavita.blogspot.in


कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

वरदान

वरदान ****** उगा उगाच पथात पाऊस पडुन गेला  थकल्या जीवा तजेला क्षणात देऊन गेला    मागेपुढे होता दग्ध रखरखाट सारा  व्याकुळले प्राण...