ज्वालामुखी
*********
धुमसतो ज्वालामुखी
उंच त्या शिखरावर
वाहे लाव्हा येतो धूर
रूप असे घनघोर ॥
पान पान जळू गेले
रान सारे मरू गेले
जाणिवेच्या हुंकारात
गाव नामशेष झाले ॥
भय फार पाखरांना
त्राण जाई उडतांना
दुमदुमे भयनाद
फळ कुण्या कामनांना ॥
अंतरात कोंडलेला
किती खोल असे जाळ
ठाऊक न उलटला
किती युगे युगे काळ ॥
पुन्हा एक जाग येता
तोच तप्त वेगावेग
आणि नभी उलटते
एक दैवी गोल रेघ ॥
थरारत्या स्मरणात
हादरतो कणकण
उठूनिया लोपतसे
सनातन जागरण ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा