शून्य
*****
शून्य हे अधीर
संमोहाचा तीर
सोडुनिया ॥
आकाशा आधार
खांब खांबावर
बांधून अपार
चढू पाहे ॥
मिटताच डोळे
जग मावळले
एक उगवले
नवे आत ॥
धरिले देहाला
मनाच्या भुताला
प्रतिमे म्हटला
तूच आत ॥
सुख दुःख वाटे
खरे भोगतांना
रडू प्रेक्षकांना
चित्रपटी॥
रोज तीच कथा
रोज तीच व्यथा
परंतु पडदा
कोरा सदा ॥
विक्रांत नसला
कुठेच कसला
रंगात सजला
प्रकाशाच्या ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘ .
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा