****
गुंतण्याला मोह माया
कधी कुणी म्हणू नये
पौर्णिमेच्या चांदण्याला
क्षणिकसे गणू नये
एका क्षणी एक उर्मी
मनी हळू उमलते
दिले दान दैवाने जे
उद्यावर नेऊ नये
गुंतणे ते घडू दे रे
आकांक्षाच्या ताटव्यात
बहरून ऋतू येता
फुलण्या ना म्हणू नये
देता यावे घेता यावे
नकारात मरू नये
उपेक्षेच्या ओझ्याखाली
जीव उगा दबू नये
फळफुली बहरतो
पानझाडी हरखतो
झाल्याविना वृक्ष असा
जीवनाला भेटू नये
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘ .
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा