सोमवार, ३१ मे, २०२१

माझ्यातला मी

माझ्यातला "मी"
🌵🌵🌵🌵

माझ्यातला "मी "
मला न कळतो 
परी चालवतो 
जीवनाला ॥

माझेपणी उभी 
जीवनाची सत्ता 
परी '"मी"' चा गाता 
सापडेना ॥

जोडू मोडुनिया 
"मी" च्या सावलीला 
वाहतो कोणाला 
कोण येथे ॥

म्हणतो "मी" ज्याला 
लागेना हाताला 
पारा पकडला 
चिमटीत ॥

आहे तरी नाही 
असा "मी" जो काही 
जैसा जैसा पाही 
सर्वकाळ ॥

फुटू देत दत्ता 
"मी" पण गोठले
जाणिवी निदेले
विक्रांतच्या ॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

रविवार, ३० मे, २०२१

अमृत अंगणी


अमृत अंगणी
*********

ज्ञानदेव मेघ
करुणा अपार
वोळे वारंवार
विश्वासाठी ॥

म्हणुनिया चाड
उपजली चित्ती
आपण कोण ती
जाणण्याची ॥

अमृत अंगणी 
चोच उघडूनी 
चातक होवूनी 
उभा राही ॥

कुठला थेंब तो 
असेल रे माझा
कुठल्या ढगांचा 
ठाव नाही  ॥

थेंबा थेंबावर 
काय नाव असे
ठाऊक ते नसे
मज लागी ॥

असंख्य अपार 
बरसती मोती 
जयास भेटती
भाग्याचे ते  ॥

परी या पक्षाची 
इवलीशी आर्ती 
थेंबुट्या पुरती 
ज्ञानदेवा ॥

होईल सुदैवी 
विक्रांत जगता
कृपेची लाभता 
तुझी सर ॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

 

शनिवार, २९ मे, २०२१

गजवदना


गजवदना
🌺🌺🌺

हे गजवदना 
गौरी नंदना 
नमितो चरणा 
मी तव बालक ॥

देवा दयाळू 
भक्तवत्सलु 
सदा कृपाळू 
नाव तुझे रे ॥

मंगल चरणी 
तुम्हीच येउनी 
घेता करूनी 
कार्य सारी ॥

तुजला पाहता 
विघ्न पळती 
सुखा उगवती 
कोंब नवे रे ॥

तुझ्या भक्तीविन 
अन्य न  मागणं 
मी हेच मागणं 
मागे तुजला ॥

नामस्मरणी 
चित्त रंगुनी 
तल्लीन होऊनी 
जावू द्या ॥

तुझ्या प्रीतीचे 
भावभक्तीचे 
गाणं हे साचे 
मला स्फुरो ॥

शब्द लाघव 
मनीचे मार्दव 
अचूक भाव 
साकारू द्या ॥

तुझेच घेऊन 
तुजला वाहून 
करतो नमन 
सर्वाधिशा ॥

विक्रांत अज्ञानी 
घे सांभाळूनी 
जनी वनी मनी 
अन एकांती ॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

चाफा फुले

चाफा फुले
********

फुले चाफ्याची 
केशर पिवळी 
घमघमणारा 
सुगंध भारली ॥

आज अचानक 
समोर आली 
मधु स्मृतींनी 
ओंजळ भरली ॥

श्री गिरणारी 
पाऊल पडता 
नाव तुझे अन 
ओठी स्फुरता ॥

लक्ष फुलांचा 
हाच दरवळ 
वेढून मजला 
होतास जवळ ॥

पथा वरती 
पथा भोवती 
वाहना मध्ये
अवती भवती ॥

भान हरवले 
शिखरी गेले 
अंतरात वा 
खोल घुसले ॥

झिंग नसूनी 
होतो झिंगलो 
फांदीचे जणू 
पानच झालो ॥

कणोकणात
दत्त भिनला 
दत्त भेटला 
या विक्रांतला ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘.

शुक्रवार, २८ मे, २०२१

माणिक प्रभू


श्री गुरू माणिक प्रभू 
****************
दिव्य अद्वैत प्रकाश
करी भक्तीत प्रवेश
नित्य निर्गुण असून
घेई लीलाधारी वेष 

दत्त अनंत आकाश
होय मुर्त चि सुवेश
करी पूजन अग्नीचे 
जणू अग्नीचाच अंश ॥

तेज प्रदीप्त सूर्याचे 
जणू ठेविले काढून 
अन मार्दव शशीचे
प्रेमे जाते ओसंडून॥

असे दीनदुबळ्यांचा 
प्रभू नित्य सहचारी 
प्रेम भक्तीला भक्तांच्या 
नित्य भुकेला अंतरी ॥

गीते अद्भुत सुरेख 
ज्ञान भक्ती मिरवती
अन् गातांना प्रेमाने 
जीवा येई अनुभूती ॥

काही भेटी झाली गीती 
काही जाणीव विक्रांती 
अंश किरणांचा लाभे 
जडे तयावर प्रीती ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

गुरुवार, २७ मे, २०२१

भक्त रक्षक

भक्त रक्षक 
💮💮💮

दत्त करुणा निधान 
भक्त रक्षण हे वाण
हाती त्रिशूळ धरून 
करी रिपूचे हरण ॥

खल निर्दालन करी 
वधि दुर्जन तस्करी 
भस्म लावून कपाळी 
प्रिय आपले स्वीकारी ॥

दत्त तर्कटा अघोर 
दत्त पतीता कठोर 
जीवप्राण ओवाळीता
दत्त प्रेमाचे माहेर ॥

दत्त सांभाळी सावरी 
नसे कथा पुराणाची 
भक्त सांगतात ओठी
हे तो बोलो प्रचितीची॥

दत्त समर्थ जगात 
नरहरी वल्लभात
स्वामी शंकर होऊन 
सदा राही लेकरात ॥

धूळ तयाच्या पायाची 
विक्रांत शरण जातो 
दुःख संकटाची सेना 
उडे फुंकरी पाहतो ॥
🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘.

बुधवार, २६ मे, २०२१

बुद्धत्व


बुद्धत्व
******

सत्याच्या शोधात बाहेर पडतात 
आजही अनेक राजपुत्र 
अनेक धनिक पुत्र 
कुबेर विद्वान सरस्वतीपुत्र 
उच्चविद्याविभूषित 

भोगाच्या अन  भौतिक सुखाच्या 
परमोच्च शिखरावर पोहोचूनही 
परत येतात मागे 
अतृप्ती असमाधान असंतोषाचा 
वन्ही पेटून अंतरात 

होय आजही जन्म घेतात 
महावीर बुद्ध रमण रामकृष्ण व कृष्णमूर्ती
आणि निघतात शोधाच्या त्या वाटेवर 

सारेच पोहोचतात मुक्कामावर 
असे जरी नाही 
पण वाहत राहते ती ऊर्जा 
प्रवाहित होत देह देहांतरात 
कारण उर्जेला कधीच नसते मरण 
अन मग होताच विलय 
घडताच विघटन 
त्या ऊर्जेचे त्या प्रज्ञेचे त्या प्रश्नाचे 
एका महान शून्यात 
गहन ऊर्जेच्या सागरात 
बुद्धाचा जन्म होतो 

अन् हजारो बोधिसत्वांच्या हृदयात 
जागी होते एक अभिलाषा 
आशा मुमुक्षा तितिक्षा 
शक्यतेच्या क्षितिजावर उमटलेली 
स्वप्नाहून सुंदर सत्यता 

गौतमाचा बौद्ध होणे 
असतो एक मानबिंदू 
मनुष्य जीवनासाठी 
संपुर्ण मानव प्रजातीसाठी 
तो असतो विषय
अभिमानाचा आशेचा आस्थेचा  

एक आधार 
त्या शोधकर्त्यांना
एका सार्थ मदतीसाठी,
मार्गदर्शनासाठी

बुद्धत्व ही फक्त एक 
नवी आचारसंहिता नसते 
बंडखोरांसाठी 
ती एक आंतरिक क्रांती असते 
आमूलाग्र बदल घडवणारी 
मानवाचा महामानव घडवणारी
म्हणूनच त्या मानबिंदूचे 
स्मरण नमन अभिनंदन करणे ही 
मानव जातीने कृतज्ञापुर्वक 
करायची  गोष्ट आहे .
नमो बुद्धाय .

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘.

पसारा

पसारा
******

वाढता पसारा 
दत्ता भोवताली 
जाते हरवली 
मूर्ती तुझी ॥

ठेवि रे एकटा
जग सुटलेला 
आस मिटलेला 
प्रपंचाची 

नको रे प्रतिष्ठा
आणि मानपान
व्यर्थ अभिमान 
जगामाजी

काढ रे बाहेर 
जळते अंतर 
देई रे आधार 
तुझा मला ॥

विक्रांत मनात
जन्मांचा पसारा 
येई रे वादळा 
अवधुता ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘



सोमवार, २४ मे, २०२१

उष्टा घास

उष्टा  घास 
🌱🌱🌱

कशासाठी दत्ता 
पाडीसी या कष्टा 
जगताचा उष्टा 
घास देसी ॥

तीच पत्रावळ 
ओघळली डाळ 
पोटातला जाळ
निरुपायी

जमलेले सवे 
हिंस्त्र गुरकती 
आणिक ओढती 
मुखातले ॥

क्षुधा तृष्णा इच्छा 
भोगता भोगता 
चालणे त्या वाटा 
असलेल्या ॥

जाणिवेच्या पोटी 
पाहण्याची हाव 
येऊनिया दाव 
अवधूता ॥

विक्रांत हिंपुटी 
असा ओठी पोटी 
शब्दात या गोष्टी 
उतरेना ॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

रविवार, २३ मे, २०२१

निर्गुण साधन.

निर्गुण साधन  
(सोहम साधनेचे काव्यात्मक वर्णन केले आहे.  )
***********

निर्गुण साधनी
कुणा लागे गोडी
घेवु पाहे उडी
तिये पथी ॥१

तरी तया द्यावे 
लागे आलंबन 
ठेवावे आणून 
वाटेवरी ॥२

तयास सुगम
सोहम साधन 
तुटण्या बंधन 
भवाचे या ॥३

स:अहम् मंत्र 
सांगतसे तो मी 
असे आत्मा तो मी
मुळरूपी ॥४

ऐकुनिया मनी
अर्थ तो जाणूनी
सोहं इया ध्यानी  
मग्न व्हावे ॥५

मिळता सद्गुरू 
अनुग्रह घ्यावा
मार्गु हा चालावा 
सांप्रदायी ॥६

परी तयाविन 
अडू नये काही
आत्मदेवा ठायी 
विश्वासावे ॥७

श्वास आत येता
उमटे सो ध्वनी
जाताच निघुनी
हं ऐसा हा .॥८

तयाला लक्षुन
राहावे बसुन 
अंतरात मन 
रोवुनिया ॥९

नाभी ब्रह्मरंध्र
तयाचा प्रवास 
पाही सावकाश 
साक्षेपाने .॥१०

शांत होता चित्त
ठेवी  मस्तकाशी 
जेथे अंकुरासी
येतो अहं ॥११

मी चे ते स्फुरण 
रहावे लक्षून
जाणीवे जडून
ध्यान काळी .॥१२

चालू जाता वाट
वाट पुढे फुटे 
भेटती वाटाडे 
ठायी ठायी ॥१३

किंवा  अंतरात 
पेटताच दीप 
मार्ग आपोआप 
प्रकटेल .॥१४

सांगतो विक्रांत 
स्वानुभवी बोल
गुरूकृपा ओल 
कणोकणी ॥१५


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘






शुक्रवार, २१ मे, २०२१

सगुण आवडी

सगुण आवडी
**********

सगुण आवडी 
किती या जीवाला
विश्व व्यापकाला
मुर्त केले ॥

जरी चराचरी
व्यापून उरतो
हवासा वाटतो
पंचेद्रीया ॥

डोळ्याने पाहावे
पुष्पे सजवावे 
नैवेद्या अर्पावे 
प्रेमे भरे ॥

भावाला भुकेला 
येई आकाराला 
घेवून रूपाला 
भक्तप्रिय ॥ 

भजता भजता 
भाजक मरतो
भाज्यचि उरतो
भजनात ॥

सगुण निर्गुण 
अवघे गिळून 
रहातो उरून 
भक्ती रूपे ॥

विक्रांत ऐकून 
संताचे वचन 
श्रीदत्त चरण 
घट्ट धरी॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

गुरुवार, २० मे, २०२१

शिव शक्ति

शिव शक्ति
🌸🌸🌸

हे "मी" नावाचे सॉफ्टवेअर 
इंस्टॉल केले गेले असेल 
रुजणाऱ्या गर्भात केव्हातरी
अन ऍक्टिव्हेट केले गेले असेल 
वयाच्या तिसर्‍या चवथ्या वर्षात 
त्यात असलेल्या अनेक 
छोट्या वायरस सकट .

त्याला वापरत आणि अपडेट करत 
ठेपतो एका क्षणापर्यंत वापरणारा
पण जेव्हा हार्डवेअर आऊटडेटेड होतं 
सारखे सारखे क्रश होऊन 
तो वापरणारा  हवालदिल होतो
आणि ठरवतो स्क्रॅप करून 
नवीन हार्डवेअर अन 
सवे सॉफ्टवेअर आणायचं 

तोवर माहित नसतं "मी" ला 
की तो यूजर नाही म्हणून 
फक्त एक सॉफ्टवेअर आहे 
युजर नाव असलेलं 
मग डाउनलोड केलेली 
सारी इन्फॉर्मेशन सारा डेटा 
"मी" च्याच साह्याने "मी" ला वगळून 
ठेवला जातो बॅकअप म्हणून 
(अर्थात ती कुणाचीच नसते 
खरतर हा वेगळाच विषय आहे.)
मग मी ला वाटते 
आता मरणारच नाही
अन मेलो तरी 
पुनर्जन्म होईलच म्हणून 

अन एक दिवस 
शेवटचाच म्हणून 
शट डाऊन केलेला प्रोग्रॅम 
जातो हार्डवेअर सकट 
रि सायकलच्या जंक मध्ये 
हार्डवेअर जाते तुटून वितळून 
पण त्यात असलेले ते 
"मी" चे सॉफ्टवेअर 
त्याचे ते बायनरी कोड मधील अस्तित्व 
ते काय असते?  कुठे जाते ?
त्याच्यातील 
आर्टिफिशियल इंटेलिजन्स सकट

कुणी म्हणते  
ते मुळात नसतेच 
तो फक्त भास असतो 
दृश्यमान होणारा 
जगत रुपी कॉम्प्युटरच्या
स्क्रीन वरती

दृश्य असून अदृश्य असणारा 
अदृष्य होऊनही दृश्यात दिसणारा 
हीच वेदांतातील 
माया. .
दिसणारी भासणारी पण नसणारी
किंवा शैवातील मधली 
शक्ति . .
ती आहे म्हणुन शिव आहे 
जी शिवामुळेच आहे
पण ती जाताच शिवही नाही.

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

जगण्याचे गाणे


जगण्याचे गाणे 
***********

जगण्याचे गाणे 
झाले माझे दत्ता
येता तुझ्या पथा 
आनंदाच्या॥१॥

जरी मी जाणतो 
असे भगवन 
चालणे अजून 
बहु मला ॥२॥

पण चालण्यात 
याही सुख आहे 
तव स्मृती लाहे 
हृदयात ॥३॥

कधी मी थांबलो 
वाट विसरलो 
खेळात रंगलो 
हरखून ॥४॥

देईआठवण 
संत भेटवून 
नेतील धरून 
हाताला जे ॥५॥

तव स्मरणात 
ठेवी सदोदीत 
मागतो विक्रांत 
हेचि तुज  ॥६॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

बुधवार, १९ मे, २०२१

स्व स्वरुप

 
स्व स्वरुप
********

स्थूलपणे शारिरीक गरजेतून 
सूक्ष्मपणे तत्त्व विचारातून 
मन राहणारच सत्ता रूपान
स्वतःला स्थापित करून 

मन कारेत जीव अडकून 
सुख दुःखी जातो झिजून 
आनंदाला पारखा होऊन 
स्वरूप आपले विसरून 

पण तुरुंग फोडल्यावाचून 
धावाधाव केल्यावाचून 
जाता येते सहज निसटून 
फक्त आतला स्व: शोधून 

तेही फार नाही कठीण  
फक्त मनानेच पहा मन  
अन मग तेथे पाहणारा 
होईल वेगळा मनापासून 

अन मग पुढे काय होईन?
होईल तेव्हा घ्या हो पाहून 
सांगा गाव कसे दिसेन 
स्वतः तिथे गेल्यावाचून 

अवघे आहे सोपे सोप्याहून 
नकाच टाळू अळणी म्हणून 
सद्गुरू कृपेने काही जाणून 
विक्रांत राहिला स्वस्थ पडून


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

मंगळवार, १८ मे, २०२१

एकांत


एकांत
******

अहाहा एकांत 
कोणी नसे साथ 
नाद हृदयात 
सोहं गुंजे ॥

श्वासाच्या लहरी 
येतात जातात 
प्राण उंचावत  
आकाशात  ॥

हरवतो भान
शुन्याच्या गर्भात
अहं स्फुरणात 
तत्वमसि ॥

शुद्ध जाणिवेचा 
प्रकाश भवती 
स्वरूपात दिठी 
मावळते ॥

ज्ञानदेव माय
कधी कवतुके 
भरवी भातुके 
प्रिय बाळा ॥

नयनी श्रवणी 
आनंदाची धनी 
विक्रांत झेलुनी
तृप्त होतो ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

सोमवार, १७ मे, २०२१

परीक्षा

परीक्षा
******

मिटावी कवाडे 
म्हणतो मी आता 
थांबावी प्रतिक्षा
म्हणतो मी आता  ॥

थांबणे कसले 
दिखावा हा खोटा
दाविणे जगास
अध्यात्माचा ताठा ॥

म्हणते बायको
म्हणजे नक्कीच
चुकलीय दिशा 
माझी जाण्याचीच ॥

तिच्याविन मज 
कोण  ओळखते 
मर्मभेदी वार 
करू वा शकते ॥

माझी भक्तीगीते 
माझी ज्ञानेश्वरी 
आत्म संतोषाची
कथा असे सारी ॥

दोन जगातली 
सारी तफावत 
दाखवते मज 
सहज हासत ॥

थांबतो मी आता
पाहतो अहंता 
ढोंगीपण माझे 
तपासतो आता ॥

पाप-पुण्य खेळ 
असता मनाचे 
कशाला नाटक 
करावे पुण्याचे ॥

तसे ही अध्यात्म 
बेसहारा होते .
जोडलेले बळे 
ग्रंथ संता होते ॥

चला जरा पुन्हा
उनाडसा होतो 
किती उनाड मी 
पाहुनिया घेतो.॥

बळे का होईना 
दारूडा मी होतो
अट्टल आहे का 
फुकट्या पाहतो ॥

असो नसो भाव
विक्रांत म्हणतो 
दत्ता माझी मीच 
परीक्षा पाहतो.॥



🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘





सुखाच्या शोधात


 सुखाच्या शोधात
**************

सुखाच्या शोधात
धावता जगात
काटे  टोचतात 
दु:खाचेच ॥

सोडव मजला 
घेई रे पदाला 
घोर या जीवाला
पडलेला ॥

किती द्विधा चित्त 
किती आटाअटी 
वस्तू शोभेसाठी 
जमविल्या ॥

जायचे निघून 
अवघे सोडून 
तिथे अडकून 
राहावे का? ॥

खेळी जे गुंतले 
राहू दे तयाला 
नको रे मजला 
ठेवू तिथे ॥

विक्रांत फाटका 
राहू दे लत्करी 
बिरुदे फकिरी
मिरवीत ॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

शनिवार, १५ मे, २०२१

वठताच झाड



वठताच वृक्ष 
**********

वठताच वृक्ष 
पक्षी उडून जातात 
घरटी खाली होतात 
आणि उरते ते फक्त 
वृक्षाचे एकटेपण 
त्यात पक्ष्यांची 
काहीच चूक नसते 
अन वृक्षाचेही 
काही चुकलेले नसते 

हा नियम आहे जगण्याचा 
वठलेल्या झाडाला कवटाळून 
जर  पक्षी बसले असते
तर त्यांचे मरण ठरलेले होते

होय तो वृक्ष सुंदर होता 
फळाफुलांनी बहरला होता 
कित्येक पिढ्या पक्ष्यांच्या 
अंगाखांद्यावर वाढवल्या त्याने 
कित्येक पाखरांना पांथस्थांना 
सावली दिली आहे त्याने 

पण आता तो वठला 
हे सत्य आहे 
कुठल्यातरी वादळात 
जोराच्या पावसात 
कधीतरी उन्मळून पडेल तो 
जसा प्रत्येक वृक्ष वाढतो 
फळतो फुलतो आणि वठतो

वृक्षाशी ज्यांना बोलता येते 
त्यांना विचारून पहा 
ते सांगतील 
म्हणूनच 
कुठलाही वृक्ष रडत नाही
कधीच कुढत नाही
 
खरं तर त्याच्या प्रत्येक पानातून 
तो रोज मरत असतो 
माती होऊन पुन्हा रूजत असतो 
बहरत असतो 
ते क्षण दिवसांचे असते 
अन हे कायमचे असते 
त्या आकृती पुरते

पण तो येणारच असतो पुन्हा 
जसा मी आलो आहे 
आलो होतो 
आणि येणार आहे 

कारण जीवन अनंत आहे 
ज्ञान अज्ञानाच्या पलीकडे 
प्रज्ञेच्याही पलीकडे 
म्हणूनच मृत्यूसकट या जीवनाच्या
संपूर्ण स्वीकारातच 
मुक्ती आहे .
इथे या क्षणी

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

जीवन अपघात


जीवन व अपघात
💮💮💮💮
.
जन्मास येतो आपण 
तो असतो एक अपघात 
आपण का जन्मलो 
इथेच का जन्मलो 
असेच का जगलो 
या कुठल्याही प्रश्नाला 
वैज्ञानिक उत्तर नसलेला .

जशी असतात भौतिक जगतात 
बहुतेक प्रश्नांना उत्तरं
अन अपघातांना कारणं 
एका विशिष्ट मर्यादेपर्यंत 

जन्मानंतर घडणारी प्रत्येक घटना 
जगण्याचा निरंतर प्रवास 
ती जगण्याची आसक्ती 
ती जिजिविषा 
त्यात असलेल्या 
काळ्याकुट्ट निराशा सकट 
हा सारा प्रवास अकारण असतो 
अकारण दिसतो 

हात पाय तुटून माणसं जगतात 
सरपटत खुरडत चालत राहतात 
मुळे उन्मळून झाडे पडतात 
त्यांच्या पडलेल्या कलेवरांना 
धुमारे फुटतात 
आणि मुळे ही रूजतात कधी कधी 
ती जगत राहतात 
आडव्या बुंध्यातून वर जात 
हा ही एक अपघातच 

आणि मरण !
जन्माला येणे अपघात असेल तर 
मरणे दुसरे काय असणार 
रस्त्यावर गाडीखाली येवून
पाण्यामध्ये बुडून 
वीज अंगावर पडून 
वगैरे वगैरे मरणं 
तर शब्दशः अपघाती मरण असते 

पण वय होऊन 
हृदय बंद पडून 
अवयव निकामी होऊन 
कुठल्याशा अनामिक 
साथीच्या रोगाला बळी पडून 
जे जाणे असते 
तो ही अपघातच असतो
जीवाला जीवना पासून 
तोडून उपटून टाकणारा 

बाकी जीवनातील घटना 
जश्या  शाळेतील ऍडमिशन 
लग्न नोकरी बदली हे सारे 
अपघातच असतात नाही का ?
पुर्वकल्पना नसणारे

असे सारे जीवन अपघातांनी 
वेटाळून टाकलेले दिसते 
कारण 
अकस्मात माहित नसतांना  
कल्पना केली नसताना 
घडणारी
तसेच  फलश्रुतीची वा परिणामाची
शाश्वती नसणारी  घटना 
म्हणजेच अपघात 

इथे त्यांना कोणी 
गोड अपघात म्हणा 
वा कडू अपघात म्हणा 

अन अशी ही 
अपघाताने सुरू झालेली 
अपघातांची मालिका 
अपघातातच संपते 

आपण म्हणतो 
जीवन जगले 
पण जीवन जगले जात नसते 
तर घडले जात असते 
पाण्यात पडलेल्या ओंडक्यासारखे 
पुढे पुढे सरकत 
तटावर धडकत 
कातळावर आपटत 
डोहावर तरंगत वा 
धबधब्यात आपटून फुटत
त्याचे असलेले किंवा नसलेले 
प्रयोजन संपेपर्यंत 

एकदा हे कळले की 
नुसते जगता येते 
आहे त्या जीवनात 
मिळालेल्या प्रवाहवर वाहत 
सुख-दुःखाना तोंड देत 
शांतपणे तरंगत 
कारण
जगणे घटित होत असते
अन ते पाहता येते.


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

शुक्रवार, १४ मे, २०२१

पुन्हा. .


पुन्हा
*****

पुन्हा रोग तोच एक लागू दे गं मला 
पुन्हा तुला एकटक पाहू दे गं मला  ॥

मनामध्ये तुझे ते ठाण मांडून राहणे 
रूसने तुझ्यावरी मी वा मोहून बोलणे ॥

पुन्हा डंख जीवनाचे होऊ दे गं मला 
सदा त्या नशेत धुंद असू दे गं मला  ॥

ते तुझे दूरदूर जाणे क्षणिक जवळ येणे 
त्या क्षणाच्या मोहराचे नवीन गाणे होणे  ॥

पुन्हा सूर हळवे ते गाऊ दे गं मला 
हरवून डोळ्यात गूढ जगू दे गं मला  ॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

गोष्ट


गोष्ट
*****

तुच सुरू केली होती 
तुच शेवटा नेलीस 
गोष्ट तुझी माझी खुळी
हसून पुसून गेलीस

चार थेंब दवाचे हे 
मंतरलेल्या क्षणाचे 
म्हणालीस एवढेच  
आयुष्य असे रे यांचे 

छोट्याश्याच गोष्टीचा त्या
छोटासा शेवट झाला
फुलण्या आधीच गोष्ट
शेवट  वाट्यास आला

काय कुठे घडले ते
नसे कुणास कळले
कुठे काही अंकुरले
मातीवरती न आले

आता गोष्ट लिहायला 
सांगूच नको कधी तू
फाटलेल्या पानांना या
फाडू नको अधिक तू

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

गुरुवार, १३ मे, २०२१

देव,लढाई व परीक्षा

देव परीक्षा व लढाई
🌸🌸🌸🌸🌸🌸

नापास झालेल्या मुलांने
घालाव्यात 
कॉलेजला प्राध्यापकाला 
आणि युनिव्हर्सिटीला 
पोटभर शिव्या 

तसा देवा  
मी तुझ्यावर घसरलो होतो 
आणि 
आश्वासन देणाऱ्या
गुरूच्या घरादाराचा
मठाचा शिकवणूकीचा
परंपरेचा 
केला होता उद्धार

होय चुकलंच होतं माझं
पण पूर्णत: नाही
कारण परीक्षा देऊन आलं की 
नापास होणार्‍या 
त्या विद्यार्थ्यांनाही आशा असते 
पास होण्याची 
अकस्मात 
चुकून 
अपघातानेही  

तस तुझ्याकडे येण्यासाठी 
गुरुपायी स्थिरावण्यासाठी 
कोणती परीक्षा असते  
हेही मला माहीत नव्हते .
आणि आपण करतो आहोत तो  
अभ्यास आहे की परीक्षा आहे 
हेही कळत नव्हते.
पण तरीही आपण कुठेच नाही 
हे जाणवत होते 
किंबहुना आपली 
अडलेली अडकलेली 
गती डाचत होती.
मुळात आपण 
सुरुवात केली आहे की नाही 
वा कुठल्या गाडीत आहोत की नाही 
तेही माहित नव्हतं

थोडक्यात आपल्या मनासारख
काहीच होत नाही हे पाहून 
अथवा बरोबरीच्या लोकांची
होत असलेली 
तथाकथित प्रगती पाहून 
ईर्षेने जळून जाऊन 
केलेली प्रार्थना 
फळत नाही हे बघून 
मनात उमटलेला संताप 
आला असावा उफाळून.

काय असेल ते असो 

पण दोर तुटलेल्या 
कोंडाण्याच्या कड्यावर 
उभ्या असलेल्या 
मावळ्या सारखी 
माझी स्थिती झाली होती 
मेलेला तानाजी हि मीच होतो 
चिडलेला सूर्याजीही मीच होतो 
आणि अडलेला मावळाही मी होतो 
आता लढण्या शिवाय 
दुसरा मार्गच नव्हता

मग पुन्हा तलवार उपसली 
पुन्हा स्तोत्र उमटली 
पुन्हा जपमाळ घेतली 
ढाल पुढे सरसावली
हरहर महादेवाची गर्जना केली 
आवळून तुला साद घातली

पण  एवढं नक्की की
आता लढाई खूपच बदलली होती.

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

मावूली


माऊलीच्या दारी
*********
माऊलीच्या दारी 
खेळे जन्मभरी 
ग्रंथ ज्ञानेश्वरी 
घेऊनिया ॥

कृपे कोसळल्या 
अमृताच्या धारा 
भिजलो दातारा 
चिंब तया ॥

वेचियले कण 
इवल्या हातानं
आणि सांभाळून 
ठेवियले ॥

कृषक मी नाही 
मोती पिकविता 
जगास या देता 
तयातून ॥

बलहीन बाळ 
खेळे अंगणात 
आनंदे नाचत 
वर्षावात ॥

पाहते माऊली
परि कौतुकाने 
होतो आनंदाने 
धुंद मनी  

विक्रांत लेकरू 
शब्द  सौदर्यात
मग्न खेळण्यात
आई सवे ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

बुधवार, १२ मे, २०२१

पाय घसरता.

पाय घसरता
*********

पुन्हा पाय घसरला
पुन्हा पाय मोडला
होय तस वय झालंय 
अन वजनही वाढलय
हे हि  खरं आहे.

पण बघताच येत नाही 
अजून नीट वळून
कोण जातंय कुठून
ओळखीचं अनोळखीचं
नाहीच येत कळून
तसा चश्माचा प्रॉब्लेम तर 
आहेच सोबत अजून 

पण आता विचारू नका 
कुणाकडे बघत होता म्हणून 
झालय बायकोन विचारून 
(अन् असं  सांगतो का कोण
कुणाला हरिश्चंद्र होवून )

पण तशी मजाही असते काही
या घसरण्यात
विचारणारे भेटतात 
सावरणारे भेटतात 
सल्ले देणारे भेटतात 
मुरगळा काढणारे सुद्धा भेटतात

पण ज्याच्या मुळे घसरलो 
ते काही केल्या नाही भेटत .
नाही . .
जाब नसतो विसरायचा
वा शोध घ्यायचा कारणाचा
माहित आहे हे नेहमीचे
फळ धांदरट पणाचे
जमलच तर फक्त 
एक निरोप 
असतो द्यायचा 
.
.
.
तोच तो हो
पायरी नीट करायचा .

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘






 

मंगळवार, ११ मे, २०२१

साईनाथ

साई नाथ
********
असूनी मातीचा
जन्म हा धुळीचा
केला आकाशीचा 
मेघ मज॥१

तयाच्या कृपेचा
प्रसाद मिळाला
धन्य हा जाहला
जन्म इथे ॥२

नसूनही काही 
जगी मिरविला 
फुगा जै भरला 
रंगीतसा  ॥३

भरताच गर्वे 
त्यांनीच फोडला 
धुळी मिळवला 
एकवार ॥४

उमजता चूक
धडा शिकलेला
पुन्हा उचलला
हसूनिया ॥५

पुन्हा फुगवला 
भोक बुजविला 
हवेत सोडला 
हलकेच ॥६

जरी मी उडतो 
हवेत डोलतो 
परी हे जाणतो 
दोरी कुठे ॥७

फुटणार भुगा 
तुटणार दोरा 
हातात दातारा 
तुझ्या सारे ॥८

खेळतो मी नाथा 
आता तुझ्या हाता 
हीच सार्थकता 
मज पुरे ॥९

साई गुरूतत्व
नमितो विक्रांत
कृपाळूवा दत्त 
पदी नेतो॥१०


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

जडतात जीव


जीव
*****
जडतात जीव 
सजतात जीव 
मोडताच वाटा 
विझतात जीव ॥

हसतात जीव 
रमतात जीव 
विरहात छोट्या 
रडतात जीव ॥

कधी जीवा कळे 
पुढे काय आहे 
विसरून परी 
राहतात जीव ॥

क्षणाचीच प्रीत 
क्षणाचेच गीत 
मिलना आधीच 
हरतात जीव ॥

तरी तीच बाधा 
होऊनी विषाची 
वेदनात दग्ध
जळतात जीव ॥

आणि अंती हाती 
राख सुमनांची 
भरुनिया देही 
जगतात जीव ॥

काही वेचलेले 
शब्द सजलेले 
विस्मृतीत खोल 
गाडतात जीव ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

सोमवार, १० मे, २०२१

मायबाप स्वामी

मायबाप स्वामी
************

मायबाप स्वामी माझे 
बंधू-भगिनी सोयरे 
तयार कृपा सावलीत 
आहे माझे सुख सारे ॥

फार काही सेवा जरी 
झाली नाही माझे हाती 
हेतू विन प्रेम परी 
करी माय भगवती॥

कृष्णमेघ आषाढीचा 
उदार तो सर्वा ठाई 
येता जरा अंगणात 
प्रेमी तया चिंब होई ॥

पुरविले किती हट्ट 
साथ दिली संकटात 
दत्त दत्त म्हणे वाणी 
स्वामी माझ्या हृदयात ॥

काय असे पुण्य होते 
स्वामी आले जीवनात 
विनवी विक्रांत तया 
फक्त पदी राहू द्यात.॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

लेखणी



लेखणी
******

कुणी म्हणे शस्त्र  
कुणी वा लेखणी 
धन्य खरोखर 
तियेची करणी ॥

कधी हळुवार 
होत अलवार 
ओघळते आत
होऊन पाझर ॥

कधी होते आग 
तोफ तोंडागत 
येई त्या समोर 
राहते जाळत ॥

कधी होउनिया 
मुग्ध प्रेम गीत 
देई उमलून 
हृदयी वसंत ॥

मायेच्या वात्सली 
कधी ओसंडते 
सुखाचा सागर 
उरात भरते ॥

जितुकी जे भाव 
तितुके ते रूप 
आणिक अरूप 
रूपी दाखविते ॥

विक्रांत सदैव 
तियेचा तो  ऋणी
अक्षर सृष्टीचे 
दान हे घेऊनी ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

शनिवार, ८ मे, २०२१

कट्यार

कट्यार
******:

बांधुनिया कटी
बहु मिरवावे 
प्रसंगी वधावे 
अरी उर ॥

शयनी भोजनी 
विना ताटातुटी 
घडावी ती प्रीती 
ऐसे वाटे ॥

परी म्यानासह
तुज मांडलेले 
दिवाणी ठेविले 
सजवून ॥

कलाकुसरीने 
सूक्ष्म घडविले 
वाहव्वाचे झाले 
क्षेत्र जणूं ॥

रहा शोभेचीच
अस्पर्श रक्त तू 
विसर शस्त्र तू 
आहेस हे ॥

तर मग जन्म 
कशाला कट्यारी 
स्मृतीचिन्हांपरी 
मिरवाया ?॥

अवेळीच जन्म 
अकर्मीच कर्म
हरवून धर्म
जगणे हे॥

देई सोपवून 
ऐश्या कुण्या हाती 
न हो धुळ माती 
गंजुनिया ॥

आत्मरक्षणाला
वधाया रिपूला 
सज्ज हो कटिला 
भगिनींच्या॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

शुक्रवार, ७ मे, २०२१

विनाकारण

एक विनाकारण कविता 
. . 
विनाकारण प्रेम होते 
ऐकले होते 
अन कुठे कुठे  वाचले होते 
तसे तर आम्हीही 
विनाकारण प्रेम केले 
विनाकारण शब्द खर्चीले 
पायावरती प्राण वाहिले 
पण तरीही कुणीही कुणीही 
विनाकारण आम्हा न पाहिले 
प्रेम घडते हृदय जडते 
नच का कधी केले जाते 
हे ही आम्हा ठाऊक होते 
ऐकुन वाचून कुठेतरी ते
पुढे विनाकारण खूप भटकलो 
अन् लग्न करूनी पुरे म्हणालो 
काही कारणे झाला संसार 
भाजी मिरची धान्य बाजार 
मुले जन्मली ती वाढविली 
शक्ती मतीने सुजाण केली 
आणिक संसार तेल मिठाचा 
जग राहटीचा केला साचा 
पण जे होते 
विनाकारण . .

विनाकारण 
मनात अजून 
अगदी अगदी 
विनाकारण,. . .

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

वाट पाहीली



वाट पाहीली
*********

वाट तुझी पाहिली रे
डोळ्यात प्राण आणूनी
तारका विझूनी गेल्या
शोकात अश्मी होवूनी

भिजलेले शब्द माझे 
चिंब भिजल्या प्रार्थना 
मागण्याची लाज वाटे 
आता झिजल्या शब्दांना

पुरी झाली दत्ता आता 
तीच तडफड उरी 
पुन: पुन्हा दुःख ओझे
का रे देतोस या शिरी

चालण्याचा सोस नको
मखमली वाटेवरी 
काय मज देणे-घेणे
तुजविन आग सारी

प्रार्थना हा देह झाला 
याचना हा श्वास आता 
जगण्याच्या नाटकात 
नको ठेवूस विक्रांता


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

गुरुवार, ६ मे, २०२१

शब्द



शब्द 
*********
धारदार शब्द जाती 
काळजाच्या आरपार 
रुततात तया कळे 
अवमानी काय मार 

मृदू मंद सांत्वनाचे 
शब्द देती मनाधार 
प्रिय ऋजु भावनांचे 
तरंगची जयावर 

गोड बोबड शब्दांनी
आनंदते घरदार
सौख्य असे स्वर्गीचे हे 
ओघळते अलवार 

लाडेलाडे शब्द काही 
नेती उंच झुल्यावर 
मोरपीस ह्रदयात 
जणू काही हळुवार 

शब्द कधी जाळणारे 
मनी सुड पेरणारे
जन्म सारा स्वाहाकार 
येवुनिया करणरे

तेच शब्द बाराखडी
तिच जीभ त्याच ओठी
बदलता मनोभुमी
जग सारे बदलती

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

गाढव

-----------
गाढव
******

गाढवा घरी 
गाढव जमले
गाढव कोण 
ते शोधू लागले .॥
एक म्हणाले 
कायदा गाढव 
नाही रे मिडीया 
दुसरे  वदले ॥
टोपीला बोट 
त्रयाने दाविले 
कुणी कामाला 
फुकट जुंमले ॥
वाद जाहाला 
गोंधळ उडाला 
लाथा लाथांचा 
पावुस पडला ॥
एक शहाणा 
तो कुठुन आला 
आणिक तया 
सांगु हे लागला ॥
तुम्ही सगळे 
गाढव जमले 
दुगाण्या खावून 
नाकाड फुटले ॥ 
आणि गाढवा
गाढव मिळाले
डोईस त्याच्या 
लेबल लागले ॥
विक्रांत आता 
बहू पस्तावतो 
लेबल माथा 
लाजे मिरवितो॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘




बुधवार, ५ मे, २०२१

प्रार्थना

प्रार्थना
*****::

हरवले साथी 
जीवलग किती 
महामारी हाती 
अवधूता ॥

कुणाचे प्रारब्ध 
काय होते दत्ता 
मिटू गेल्या गाथा 
अर्ध्यातच ॥

स्वप्नांचे तुकडे 
किती विखुरले 
मांडव तुटले 
सुमनांचे ॥

कसला हा खेळ 
शापित ही वेळ 
उरी घालमेल 
चाललेली ॥

कुणी का उठावे 
रंगल्या डावात
आपल्या घरात 
नाही व्हावे ॥

चुकल्या माकल्या 
तुझ्या लेकरांना 
तारी दयाघना 
कृपाळूवा ॥

विक्रांत अज्ञानी 
पाप पुण्याविना 
करितो प्रार्थना 
तुझ्यापायी ॥

थोपवा आवरा 
मरणाचा वारा 
विषाला उतारा 
द्यावा देवा ॥


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

मंगळवार, ४ मे, २०२१

गुरूमाय


गुरु माय 
*******
तुझ्या कृपेविन
सरतात दिन 
पेटलेले प्राण 
अहोरात्र ॥

जन्माच्या गर्दीत 
हरवले पथ 
खिळल्या ओझ्यात
श्वास जड ॥

तुझी प्रेम उब
डोळ्यात भरून
रहावे पडून
कोनाड्यात ॥

याहून अधिक
काही ना मागणं 
नको देणं-घेणं
संसाराचे ॥

फाटलेले पंख 
तुटलेले पाय 
पतंगा न भय
मरणाचे ॥

जाणतो विक्रांत
हाती नच काही 
गुरुकृपा होई
तेव्हा होई ॥

तोवरी माउली
साहे गे आकांत 
भुक या पोटात 
दर्शनाची ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

सोमवार, ३ मे, २०२१

झपाटणे


झपाटणे
*******

माना तुम्ही वा मानू नका 
पण एक खरे असते 
कधीतरी तुमच्याही मागे 
एक पिशाच्च लागते 

बाभळीच्या झुडुपामधून 
चिंचेच्या वा झाडावरून 
तुमच्या जीवनात 
उगाचच डोकावते 

तुमच्याकडे नसतो मंत्र 
पळविण्याचे अथवा तंत्र 
मग तुम्हीच पळत सुटता 
भुताला त्या टाळू पाहता 

पण भूत हे तर भुतच असते 
पछाडणे त्याच्या 
स्वभावातच असते 
पण दोष तुमचाच असतो 
तुम्हीच कधीकाळी 
कुठल्यातरी संध्याकाळी 
गेला होतात ओढ्या जवळी 
अथवा कुण्या अवेळी 
चिंचेच्या त्या झाडाखाली 
बसला म्हणत व्याकूळ गाणी 
त्या क्षणी कळल्यावाचूनी
तुम्हा पाहिले असते कोणी 
मागे वळूनी  जाणल्यावाचुनि
तुम्ही बसता स्मित देऊनी 

वाऱ्याच्या लहरीवरी 
मोगऱ्याचा गंध येतो 
हवेमध्ये हलकेच
हिरवा चुडा खणखणतो

ते हसणे मग होते दुखणे 
ते गाणे मग होते मरणे 
कदाचित त्या भुतालाही 
त्याचे भूतपण ठाऊक नसते 
वार्‍याच्या लहरी वरती 
उगाच तरंगणे कळत नसते 

तुम्हाला भुताने झपाटणे 
तुमचे भुतापुढे हतबल होणे 
काहीतरी विचित्र घडते 
एक कविता भणभणती 
जन्मभर त्रास देते


🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘



ओळख

ओळख
******
🌺🌺🌺

नयनी सजली
ओळख पुसली 
मान वळवली 
कुणी कुठे  ॥१

ते यार कालचे 
यार न उरले 
सुर हरवले 
मनातले ॥२

मैत्री हरवली
प्रिती विसरली
नाती उखडली
खोटी खोटी ॥३

असाच असतो
जग व्यवहार 
नका मनावर 
घेऊ उगा ॥४

गरज सरता 
जग विसरते 
ओळख राहते 
मनामध्ये ॥५

म्हणून गड्यांनो
तुम्हा विनवितो 
जे अनुभवतो 
ते सांगतो ॥६

एक अवधूत
ह्रदयी धरा रे
विसरून सारे
स्वस्थ बसा ॥७

घडता ओळख 
जडता जीव तो 
कधी न सोडतो 
जीवलगा ॥८

मित्र तोच तो
सदैव असतो
आणिक रक्षतो
पदोपदी ॥९

सुखात संगत
दुःखात सोबत 
नाहीच मागत 
मोबदला ॥१०

ओळख घडता
प्रियकर होतो 
व्यापून उरतो 
जगण्याला॥११

संत संगतीत
ओळख घडते
मग ना नुरते
हवे काही॥१२

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

रविवार, २ मे, २०२१

येई रे साक्षात

येई रे साक्षात
**********

कुठले वंदावे 
पाय मी ते आता 
कुणा त्राता दाता 
म्हणावे रे ॥
सारे संमोहनी 
सारे सुरक्षित 
बंद कळपात 
चाललेले ॥
जन्माचा फुटका 
गळतो मटका 
संसार लटका 
कळतोय ॥
येई रे साक्षात 
हात घे हातात 
हट्ट या मनात 
दाटलेला ॥
असो लिहलेले 
कोणी कुठे काही 
नको ती रे वही 
दुसऱ्याची ॥
प्रभू दत्तात्रेया 
दावा थोडी दया 
जन्म हा रे वाया 
नच जावा.॥
विक्रांत मनात
खोल रितेपण
दत्ता तुजविन 
कोण भरे ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

पुन्हा एकदा

पुन्हा एकदा ********* पुन्हा एकदा आकाश चांदण्यांनी भरून गेले  पुन्हा अनाम सुखाने मन बहरून गेले ॥ तेच स्थळ तीच भेट देहातील आवेग थ...