दु:खे
दाटुनिया दत्ता
जरी
बरळलो काही
घाली
अपराध पोटी
मज
अन्य कुणी नाही
आहे
मनच शेवटी
तुज
सारेच माहिती
किती
सांभाळू तयास
जाते
खेळायला माती
जरी
माखलो पापाने
चित्त
दुश्चित्त तापाने
सारे
होईल निर्मळ
तुझ्या
पावन कृपेने
दत्तनाम
औषधाने
सरते
व्याधींचे केले
मना
धुवून पुसून
दत्ता
पदास वाहिले
विक्रांत
प्रभाकर तिकोणे
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा