मंगळवार, २५ नोव्हेंबर, २०१४

औषधाने रोगी मरतो








औषधाने रोगी मरतो
ऐसे भाग्य या देशाचे
तसेही अर्धे मरणार होते
हिशोब कशाला अर्ध्यांचे

मरणाची सवय आम्हा
आम्ही चिमण्यांचा थवा
रोज एक झडप पडते
घेवून जाते एका जीवा

तसेही मरणा तयार असतो
एकाध चान्स घेवून बघतो
चार दिवस जगणार असतो
दोन दिवस लवकर जातो

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

सुटू द्यावे

सुटू द्यावे ******* असते सदैव साथ का कुणाची  सुटतात हात सुटू द्यावे ॥ खेळ जीवनाचा पहायचा किती  मिटतात डोळे मिटू द्यावे ॥ हातात न...