सोमवार, १० नोव्हेंबर, २०१४

कविता अन मी






अभंग न येत मजला

न जमतात गझला

भावनांचा पूर येता

शब्द होतात पाचोळा



उमटे आकार काही

उंच उडुनी धुरळा

घडणार कसे काही

माहित नसे कुणाला



लागतो कधी कश्याने

घोर या वेड्या जीवाला

तळमळता मन हे   

शब्द येती सांत्वनाला



रुजतात भाव आत

ये अंकुर प्रतिभेला

जाती मुळ्या खोलवर

उसवत अंतराला



विक्रांत प्रभाकर

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

दुर्लभ

दुर्लभ ***** तुझी भक्ती दत्ता असे रे दुर्लभ  मोतीयाचा गर्भ शिंपी जैसा ॥१ ज्याची कुळवाडी असे देवभक्ती  सदाचार वृत्ती सर्वकाळ ॥२ ज...