स्पर्श सख्याचा
स्पर्श सुखाचा
मोहरलेल्या
वृक्ष फुलांचा
पाठीवरती
विसावलेला
देह सखीचा
गाडीवरला
नव्हते वारे
नव्हता नाद
जणू निरव
धुंद एकांत
मिटून डोळे
ओठ हसरे
ती वाऱ्यावर
जगणे सारे
विक्रांत प्रभाकर
जेव्हापासून कळले मजला कि जीवनाचे नाव मरणे आहे . डोक्यास बांधून कफ़न मी ,त्या मारेकऱ्यास शोधतो आहे. (अनुवादित)
प्रिय बाबासाहेब *********** कृतज्ञतेच्या किनाऱ्यावर येवुन तुम्हाला करतो आहे मी अभिवादन कुठलाही रंग कुठलाही झेंडा हातात घेतल्...
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा