ती सुखाचे ओढून वस्त्र
बेभान अशी नाचत आहे
खदखदणारे दु:ख अंतरी
नाद पावूली उमटत आहे
हास्य ओठी बेफिकीरसे
दावी जगण्यात मस्त आहे
एकेक आठवण त्याची पण
तिच्या मना उकरत आहे
कधी रेशमी मिठी फुलांची
ओठ अंगार आठवत आहे
तनमन अर्पण केले त्याला
रात्र अजुन ती सलत आहे
लंपट भोगी असतात पुरुष
गाठ मनाशी बांधत आहे
आणि समोर येताच मेणे
कठोर ती लाथाडत आहे .
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा