वृत्तीवर वाहे

वृत्तीवर वाहे
 **

जेधवा मजला 
दिसते मी आहे
वृत्तीवर वाहे
निरंतर

आहे पणाची या
कथा काळजाची
कुठल्या गावाची
विसरतो

मी च्या मुळातून 
त्रिभुवनी जातो
नच कळू येतो
वाटलेला

बधीरून जाता
सुक्ष्म संवेदना
कळून फुटेना
होते काही

भेदक डोळ्यांनी
पाहती ते मला
गिळून वृतीला 
थोपावती 

जन्माचा सोहळा
कळतो जन्माला
डोळे पाहण्याला
फुटतात

©डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.com

ओळखता

*-*
जन्माला कारण
अवघे मीपण
आले उमलून
जाणिवेत

जगणे मरणे
व्यथेत धावणे
जगत हे होणे
नसूनही

जगण्याची खंत
कोंदाटली आत
जाणिवेची भिंत
उभारून

बांधली हि ज्याने
पाडली ती त्याने
नसल्या हाताने
निरंतर

विक्रांती पाहिला
दत्त कवडसा
फुटला आरसा
सांभाळला

शब्दी आढळला
भावात फसला
मीपणा अडला
ओळखता
***

©डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.com

मी दत्त गाणे गातो

मी दत्त गाणे गातो
**************

मी दत्त गाणे गातो
मज दत्त शब्द देतो
मी काहीबाही लिहतो
तो अर्थ त्यात भरतो 

.

मी तया पदी नमतो
तो मजला चालवतो
मी रान गाण रचतो
तो वात झुळूक होतो 

,

ते रूप त्याचे पाहून
मी माझा न राहतो
देह भान हरवून
सुख सागरात न्हातो 

,

कृपा प्रसाद वर्षावी
हा जन्म कृतार्थ होतो
धन्य झालो स्वामी दत्ता
सुखे विक्रांत म्हणतो

,

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

उधळणे

उधळणे
*****

उधळणे शब्द हे माझ्या स्वभावात नाही
येता समोर पण तू सखी भान राहत नाही

बोलता हलके हसून तू  हे ध्यान हरवत जाई
फुटूनी डोळे पिसांना मनमोर नाचत जाई

होऊन पाखरू मन भिरभिरने थांबत नाही
वाचून कळल्या काही जमीन आठवत नाही

तू शुभ्र चांदण्याची ती प्रभा मिरवत जाई
होतो चंद्रमणी मी की नाव ही  राहत नाही

हे कोडे गूढ जन्माचे मजला कळत नाही
भुरभुरणे  मेघाचे या आकाश सावरत नाही


© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

नको मज हंडा

नको मज हंडा

****

तुझ्या मोहरांचा

नको मज हंडा
राहू दे घेवडा
दारातला ॥
.
नित्य येई घरा
सेवा ही स्वीकारा
अनित्याचा वारा
नको दत्ता ॥
.
देऊनी संपत्ती
जर तुझे जाणे
नको देऊ देणे
मज असे ॥
.
संपत्तीने मद
देवा घडतसे
जगी दिसतसे
सर्वत्र हे ॥
.
म्हणूनिया देई
अन्न पोटभर
वस्त्र अंगावर
पुरे असे ॥
.
धन उधळणे
व्याख्या ही सुखाची
वाच्छा भोगण्याची
नसू देरे ॥

.

विक्रांत जीवन
तुझ्या कृपेन
जाऊ दे भरून
दया घना॥
.

©डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.com

शुन्यस्थानी

 शुन्यस्थानी
*****
मनाला घालून
देहाचे कफन
चालले जीवन
शुन्यस्थानी॥

असल्या वाचून
अस्तित्व कुणाला
जनाजा चालला
शोकाकुल ॥

व्याकूळ रुदन
येतेय आतून
सापडेना पण
तेही घर ॥

आले न कुठून
कळल्या वाचून
आतले फळून
रिते पण ॥

कुठली मंझिल
कुठला माजरा
अवघा पसारा
नसून ही ॥

विक्रांत खांद्याला
विक्रांत चालला
असून नसला
कारभार ॥

©डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.com

चाले पायवाट

  

चाले पायवाट
 **********

निर्वाणीचे हासू 
दाटले डोळ्यात 
दीप अंधारात 
दिसू आला ॥
.
दूर कोठेतरी 
हंबरती गाय
तटतटे सय 
अंतरात ॥.
.
हरवले भय
मरणाची कथा 
जगण्याची व्यथा 
कळू आली ॥
.
आणि किलबिल 
कुठल्या खगांची 
पूर्वेच्या दिशेची 
ग्वाही देते ॥
.
छेडल्या वाचून 
उठती झंकार 
रोम देहावर 
उमलले ॥
.
विक्रांत दत्ताची
चाले पायवाट 
अंधाराची गाठ 
उकलली ॥

*****
  © डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com