जाता जाता
**********
जाता जाता शेवटी शेवटी टेकवला माथा त्या म तु अगरवाल रुग्णालयाच्या
शेवटच्या पायरीवर
अन भास झाला मला
गिरनारच्या पायरीचा क्षणभर
तो तसाच आशीर्वाद हळुवार
विसावला मस्तकावर
तो तसाच भास उमटला माझ्यावर
स्पर्श त्या हातांचा डोक्यावरून फिरणारा
जाणवला मला पुन्हा एकवार
तर इथेही तूच होतास सतत माझ्यासोबत
साऱ्या वादळात मला साथ देत
कृतज्ञतेने थरारले मन हृदय आले भरून
डोळ्याच्या कडा ओलावून निघालो मी तिथून
मग तू मला दिसला का नाहीस आजवर
उमटला प्रश्न मनात
आणि असंख्य चेहऱ्यांनी
मनाचा गाभारा गेला उजळून
दत्तात्रया किती जपलेस तू मला
सांभाळलेस किती रूपातून
हे रुग्णालयच गिरनार करून
हे करुणाकरा मी उगाच तळमळत होतो
साऱ्या पौर्णिमा व्यर्थ जातात म्हणून
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘ 🕉️
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा