सोमवार, २७ मार्च, २०२३

नावीन्य


नावीन्य 
********
नको वाटते काहीच पुन्हा नव्याने करणे 
वाळूचे बांधून किल्ले पुन्हा एकदा मोडणे ॥

तोच तोच खेळ असा पुन्हा पुन्हा खेळणे 
या मनाच्या हुकूमात तीच परेड चालणे 

करण्यात या नवीन, असते जुने मोडणे 
आणि तुटले फुटले बळे विसरून जाणे 

आशेचे हाड माणसा सदोदित पळवते 
मरतानाही स्वर्गामध्ये जागा स्वतःस करते 

नवे असे खरे इथे तर काहीच नसते 
जुन्यालाच पांघरून नवेपण मिरवते 

आहे त्यात तसेच रे स्थिरपणाने राहणे 
येते जाते हरक्षणी जे ते जगणे पाहणे 

यातून जे उलगडते तेच नवीन असते
बाकी जळमट सारी विचारांचीच असते

नावीण्याचा भ्रम असा मनी जयास कळतो
नावीण्याचा जन्म मग सहज तयात होतो

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे https://kavitesathikavita.blogspot.com ☘☘☘☘☘☘ 

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

लोभ

लोभ ****** फुटली उकळी  गाणे आले गळा  प्रेमे उजळला  गाभारा हा ॥ १ शब्द सुमनांनी  भरले ताटवे भ्रमराचे थवे  भावरूपी ॥ २ पसरला धूप  ...