राजा ,सचिव व विभाग प्रमुख
***†*****************
एकदा एक राजा चुकून
त्याच्या राज्याच्या
एका विभागात भेटीला गेला
मारता मारता फेरफटका .
एका जुनाट जवळच असलेल्या
इमारतीत आला
तेथील लोकांच्या
तक्रारीच्या ऐकून गल्ला
खूपच कावला अगदी वैतागला
त्याचा पार मुडच गेला
मग तो म्हटला त्याच्या सचिवाला
ऐक हे काम बेकार झालय
कुणाला तरी जबाबदार धरा
आणि चांगलीच शिक्षा करा
होय महाराज नक्कीच
तो सचिव म्हणाला
मग त्यांने आज्ञा दिली
त्याच्या शिपायाला
लागोलग जा अन
इथल्या प्रामुखाला धर
व चढव फासावर
शिपाई तर
असल्या कामात चोख असतात
साहेबाचा लगेच शब्द झेलतात
हुकुम लगेच आला अमलात
खरंतर
साहेबाच्याच लोकांनी
बांधले होते ते घर काढून टेंडर
गरजू लोकासाठी एक थातूरमातूर
रग्गड पैसे ओतले कुठे कुठे खर्च केले
किती चांगले किती वांगले
कुणी नाही पाहिले नाही मोजले
**
आणि जरी त्या गरजू लोकांना
ते नव्हते आवडले
तरीही राहणारे तिथे राहिले
होत असून गैरसोय चरफडत बसले
आणि संधी मिळताच बोंबलत सुटले
आता कुठल्याही अप्रिय घटनेला
एक बळी द्यायला लागतो
तो जर असेल निरुपद्रवी
गरीब आवाज न करणारा
तर पहिला पकडला जातो
तसा एक बकरा सापडला
आणि फासावर चढवला गेला
पुढे त्याचे काय झाले
न ठाऊक कुणाला
कारण राजाकडे असतात
असे साहेब हजार
सारे हुकमाचे ताबेदार
अन राजाच्या सोबत कॉन्ट्रेक्टी बाजार
एक गेला की दुसरा तयार
तर मग त्या साहेबालाही
मिळाली शाबासकी
त्याची खुर्ची झाली पक्की
पण तेव्हापासून झाडूवाल्याने
झाडू नाही मारला
तरी प्रत्येक प्रमुखाला घाम फुटतो
पाणीवाल्यांनी हौद नाही भरला
तरी त्याचा उर धडधडतो
कारण त्याला ठाऊक असते
झाडू मारला नाही गेला तर
फाशी त्यालाच मिळणार!
हौद भरला गेला नाही तर
फाशी त्यालाच लागणार !
अन नोकरी सोडली तर
उपाशी मरणार !
त्यांना खरंच ठरवता येत नव्हते
रोज मरणे बरे की उपाशी मरणे बरे
.🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे https://kavitesathikavita.blogspot.com ☘☘☘☘☘☘ ..
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा