**
जाणतो मी होता तुझा खेळ खुळा
फिरलो मी दोरा बांधुनिया गळा ॥
येरे म्हणता तू धावतच आलो
नको म्हणता तू गुमान बसलो ॥
नादान करती मोहून कामना
वाचले जाणले घोकलेले मना ॥
परी उघडता दार त्या जगाचे
पडली भुरळ गाणं पारध्याचे ॥
अन कुण्या दिसी हाकलून दूर
घेतलेस पुन्हा लावून तू द्वार ॥
कितीतरी वेळ पायरी बसून
पचवून व्यथा निघालो तिथून ॥
परी येता सय तया दिवसाची
जळते अंतर काहीली जीवाची ॥
भुंकण्याचे बळ नच चावण्याचे
जगतो गुमान जिणे लाचारीचे ॥
अजूनही भीती आहे मनातही
बोलवता तू मी घेईल धाव ही ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे https://kavitesathikavita.blogspot.com ☘☘☘☘☘☘ ..
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा