असे कसे म्हणू मी तुला॥
जर का तू अजूनही
दिसलीच नाहीस मला
तर तू कळली आहेस
असे कसे म्हणू मी तुला॥
तुझे सोनसळी लावण्य
अन उर्जेचे अवतरण
मजला जाणवत नाही
असे कसे म्हणू मी तुला॥
एक अनाकलनिय
गुढ तरीही हवे हवेसे
अनूभुतीचे जग नकोय
असे कसे म्हणू मी तुला॥
येण्या जाण्याचे सारेच
स्वातंत्र्य आहे तुला
तू बेपर्वा चंचल आहेस
असे कसे म्हणू मी तुला॥
शक्ती वृती जगण्याची
आस प्यास ह्रदयाची
तुुला विसरून जगावे
असे कसे म्हणू मी तुला॥
स्वप्नांचा देश दाखवते
सुखाची सावली होते
तुझी प्रतिक्षा सुंदर नाही
असे कसे म्हणू मी तुला ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा