तूच माझी कविता

हे माझे शब्द सारे तुझेच गीत गात आहे

खर तर तूच माझी कविता एक मूर्त आहे

तरीही शब्दांचा गोड अट्टाहास हा तुझा

मी मेघ होवून तुझ्यासाठी कोसळत आहे

कोसळून तुलाच सखी चिंब भिजवत आहे

तुझ्यासवे अन माझे अस्तित्व हरवत आहे

तुझे स्पर्श तुझे बोल होवून एकरूप यात 

पापण्यात तुझ्या बघ मीच ओघळत आहे

कळेना मला दिलेस काय तू मी घेतले

सहवासी तुझ्या मी आकंठ जगत आहे

पाहूस नको भोवताली जग साचलेले व्यर्थ

मी तुझ्यात तू माझ्यात अखंड वाहत आहे  

जाशील माघारी जेव्हा तू दिन सांजवता हळू   

दाटून आकाश माझे सदा तुझ्या सवेत आहे

डॉ.विक्रांत प्रभाकर  तिकोणे

http:/kavitesathikavita.blogspot.in