माय
काळ्या भयाण रातीला
माय आकाश व्यापून
वस्त्र रात्रीचे
कराळ
येते गडद नेसून
माय सावळी सुंदर
डोळी चंद्रप्रभा
ल्याली
तेज सावळ्या देहाचे
साऱ्या ताऱ्यात
ओतली
गळा रुंड सुमनांची
माळा बांधली
कुंतली
हस्त वस्त्र
कटीवरी
रंग रुधिरी नटली
माय विशाल
नेत्रांची
विश्व काजळी सजली
तिच्या केसाकेसावरी
कोटी नक्षत्रे
ठेवली
माय भीषण सुंदर
माझ्या हृदयी
बसली
कणाकणात चैतन्य
रूप जगदंबा झाली
माय रणात वनात
सवे घेवुनिया जाई
बाळ विक्रांत ओटीत
सदा प्रेमभरे घेई
डॉ.विक्रांत
प्रभाकर तिकोने
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा