हलकेच हात सोडवत
म्हटली ती जेव्हा
आपण फक्त
मित्र आहोत ना ?
कसमुसा हसलो मी
आणि म्हणालो
अर्थातच !
एक वादळली कविता तेव्हा
कोसळली माझ्या आत
मग जे उरले होते
ते कोऱ्या पानाचे
फडफडणे होते
म्हटले तर आता
लिहायचे कारण
नव्हते
म्हटले तर
लिहायला
खूप काही होते .
डॉ.विक्रांत
प्रभाकर तिकोणे
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा