वेडे उधाण वादळ
खुळ्या मिठीत घेवुनी
गौर पावुले जळात
होती सोडुनिया
कुणी
काळ्या डोळ्यात
दाटले
तेच आदिम काहूर
सुख उर्मीचा फुलला
तनमनात मोहर
तेच गेह देह तरी
ऋतू झालेला फितूर
गंध कस्तुरी चंदन
रोमरोमात मधुर
धुंद सुखाची
स्पंदने
हळू घेतांना
वेचूनी
भय हातात जपले
नच जावे कि सुटूनी
रूप तेच ध्यानीमनी
वेणुनाद कणोकणी
होय बाधा जीवनाला
प्राण दुसरा
होवुनी
डॉ.विक्रांत
प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा