तुला पाहिले

तुला पाहिले

तुला पाहिले

मन भरले

मनात एक

गाणे सजले

किती दूर तू

किती जवळी

पापण्यास या

स्पर्शून गेली

आणि मनाचे

खुळे पाखरू

नभी उडणे

गेले विसरू

तरीही वारे

तया झेलती 

अाणिक तारे

हृदया घेती 

तुझिया डोळी

जग दुसरे

नवे पणात

साकार झाले

आस मिटली

आणि वाढली

पुन्हा जगावे

इच्छा जागली

हृदयवीणा ही

अशी झंकारली

तू माझ्यातील

कंपण झाली

झाले जगणे

शुभ्र फुलांचे

गंध माधवी

जग क्षणाचे

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

दत्त खुळी

दत्त खुळी

अनवाणी पावलांनी 

तंद्री लागलेल्या मनानी 

ती भटकते पाऊस पांघरुनी

कृष्णेच्या काठावरती 

उंच उंच घाटावरती 

उभी राहते 

पादुकांसमोर ठाण मांडूनी

पाय रोवूनी 

ओरडणाऱ्या

सुरक्षा रक्षकांकडे 

चक्क दुर्लक्ष करुनी

हट्टी मुलीसारखी 

डोळ्यात पाणी आणूनी

आणि बोलत राहते भरभरुनी

महाराजांविषयी 

शब्दात जीव ओतूनी

तेव्हा तिच्या त्या शब्दातून 

डोळ्यातून 

अन स्वरातून 

ओसंडत असते 

विलक्षण श्रद्धा अन प्रेम 

तो कैफ लागताच

आमच्या रुक्ष पणाला 

या मनाच्या बाभळीही

जातात चंदनी होऊनी 

तशी ती पक्की व्यवहारी 

नीटस संसारी 

पण इथे आली की जाते होऊनी 

आत्ममग्न संन्यासिनी 

अन् मला सारखं वाटत राहते 

तिच्या भोवती 

महाराज नक्कीच आहेत म्हणूनी  

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

http://kavitesathikavita.blogspot.in

नर्मदा

नर्मदा

तिथे गेल्यावर

मी माझा नुरतो

आकाश होतो

निळेशार ॥

तिथे गेल्यावर

मी माझ्यात मुरतो

धरती होतो ॥

हिरवीगार

तिथल्या घाटावर

लहरत असतो

पाणी होतो

धुवाधार ॥

तिथल्या तटावर

मृत्तिका होतो

विखरून जातो

हळुवार ॥

तिथल्या वाटावर

सारे हरवतो

फक्त होतो

तदाकार ॥

माय नर्मदा

मी तुझे लेकरू

घे ह्रदयी मज

एकवार ॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

जाणिवेची ज्योत

जाणिवेची ज्योत

मनाचिया आत

जाणिवेची ज्योत

पाहते सतत

जगण्यास ||

पाहणे पाहते

वेगळी उरते

क्वचित दिसते

क्षणभर    ||

तिचे ते अस्तित्व

कधी मज कळे

अंतर उजळे  

क्षणभरी ||

पुन्हा जगण्याचा

उधळतो वारा

कैफाचा धुरळा

कोंदाटतो ||

पुन्हा डोळ्यामध्ये

जमा होते पाणी

मिटते पापणी

आपोआप ||

घडावे जगणे

कळावे जगणे  

अस्तित्व फुटणे

गूढ गम्य  ||

विक्रांता कबुल

क्षणी या मरणे

परी ते पाहणे

घडो दत्ता   ||

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

पाहणे

पाहणे
****

पाहणे हे माझे
मजला कळले
अंतरी दिसले
नसलेले ॥

निद्रेच्या कुहरी
स्वप्नांचा मेळावा
सजला देखावा
पटावीन ॥

मिटला कोल्हाळ
बाजार उठता
शांतीचा बोभाटा
तोही नाही ॥

गेला अवधूत
करूनी दीवाना
विक्रांत शहाणा
रिक्त झाला ॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
htttp://kavitesathikavita.blogspot.in

उ:शाप तू

या माझ्या अंधार यात्रेत

कवडसा एक झालीस तू

जगण्याला अर्थ नवा नि

प्रकाश घेवून आलीस तू   

म्हटले तर जळणे होते

भोवताली धूर ओढून

म्हटले तर मरणे होते

उगाचच आत कुढून

जसा हलका वारा येवून  

उगा जावी ठिणगी पेटवून

आलीस अवचित तशी तू

जगणे माझे गेले उजळून

चकित झालो माझा मी

धडधडणे माझे पाहून

कल्मष जणू होते जिणे

उ:शाप तू आलीस घेवून

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

येणे तुझे

येणे तुझे

येणे तुझे चांदण्याचे 

हिमशुभ्र शरदाचे 

उमलते भान माझे 

निवळत्या काळोखाचे

झिरपते हास्य तुझे

गात्रांतून खोलवरी

जीवनाला अर्थ नवा 

येतो पुन्हा क्षणभरी 

अभ्राविन नभ रिते

दूरवरी मंद तारे

तुझ्या पावलांचे गाणे

अंतरात थरथरे 

जमवून जग सारे 

रिक्त आहे झोळी माझी 

ओंजळीत जागे अन

वेडी खुळी आशा तुझी 

तुटलेल्या कड्यावर

जरी उभी जिंदगानी

पिस पिस होते पु्न्हा

हिंदोळते नभांगणी

डॉ.विक्रांत प्राभाकर तिकोणे 

http://kavitesathikavita.blogspot.in