नर्मदा
तिथे गेल्यावर
मी माझा नुरतो
आकाश होतो
निळेशार ॥
तिथे गेल्यावर
मी माझ्यात मुरतो
धरती होतो ॥
हिरवीगार
तिथल्या घाटावर
लहरत असतो
पाणी होतो
धुवाधार ॥
तिथल्या तटावर
मृत्तिका होतो
विखरून जातो
हळुवार ॥
तिथल्या वाटावर
सारे हरवतो
फक्त होतो
तदाकार ॥
माय नर्मदा
मी तुझे लेकरू
घे ह्रदयी मज
एकवार ॥
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा