शुक्रवार, ३ नोव्हेंबर, २०१७

नर्मदा




नर्मदा

तिथे गेल्यावर
मी माझा नुरतो
आकाश होतो
निळेशार ॥
तिथे गेल्यावर
मी माझ्यात मुरतो
धरती होतो ॥
हिरवीगार
तिथल्या घाटावर
लहरत असतो
पाणी होतो
धुवाधार ॥
तिथल्या तटावर
मृत्तिका होतो
विखरून जातो
हळुवार ॥
तिथल्या वाटावर
सारे हरवतो
फक्त होतो
तदाकार ॥
माय नर्मदा
मी तुझे लेकरू
घे ह्रदयी मज
एकवार ॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

श्रीपाद सखी

श्रीपाद सखी *********** स्वप्न हरखले डोळीया मधले  स्वप्नास लंघुनी स्वप्न हे उरले ॥१ नभात लक्ष दीप उजळले  अन चांदण्याचे तोरण जाहल...