शुक्रवार, ३१ मे, २०२४

टर्म ॲण्ड कंडिशन (सोमवंशी सिस्टर)

टर्म अँड कंडिशन (सोमवंशी सिस्टर)
**************
जीवन हा एक खेळ असतो 
त्यात धावपळ पळापळ 
रुसवे फुगवे हार जीत सारे काही असते 
जन्माला येणाऱ्या प्रत्येकाला 
हा खेळ कंपल्सरी खेळावाच लागतो 
जसेपाण्यात पडल्यावर पोहावेच लागते 
प्रत्येक खेळाला काही नियम असतात 
आणि ते पाळावे ही लागतात .
पण काही लोक हा खेळ खेळतात 
तो आपल्या टर्म अँड कंडिशन नुसार 
आपल्या अटी आणि शर्तीनुसार 
छाया सोमवंशी सिस्टर त्यापैकी एक आहेत 
त्यांचे व्यक्तिमत्त्व अतिशय फर्म 
धडाडीचे खमके स्पष्टवक्ते असे आहे 
पण त्याचवेळी मित्रासाठी जिवलगांसाठी रुग्णांसाठी त्यांच्यामध्ये 
प्रेम आपुलकी जिव्हाळा आणि कर्तव्यनिष्ठता 
हे तेवढेच भरलेली आहे 
त्यांनी जे काम स्वीकारले त्यात 
कधीही खळखळ केली नाही 
प्रामाणिकपणे काम केले आहे 

पण त्यांना कोणी काम करायची 
जबरदस्ती केली तर अन ते 
त्या टर्म अँड कंट्रशन मध्ये बसत नसेल 
तर धुडकावून देत ,परिणामत पर्वा न करता .
मला वाटते त्याचे कारण 
त्यांच्या जीवनात त्यांनी ठरविलेले
कॉन्सेप्ट एकदम क्लिअर होते
त्यात गोंधळ नव्हता चलबिचलत नव्हती
पोलादाच्या पात्याला सोन्याचे सोंग घेणे 
जसे आवडत नाही तसे होते ते 
इतरांपेक्षा वेगळे व्यक्तिमत्व आहे हे 
त्याचा त्यांना कधी कधी त्रासही होत होता
तो त्रास पचवण्याची शक्ती त्यांच्या अंगी होती
म्हणूनच आज इथे या निरोप समारंभात 
त्या कृतार्थ समाधानी आनंदी दिसत आहेत 
सिस्टरांना तीर्थयात्रा देवदर्शन भ्रमंती आवडते
ते त्यांचे ऊर्जेचे स्त्रोत आहे असे मला वाटते 
निवृत्तीनंतर त्यांना यासाठी भरपूर वेळ मिळेल 
त्या सर्व भारत अन परदेशही भ्रमण करतील 
त्या भ्रमणाला  लागणाऱ्या आरोग्यासाठी अन
दिर्घ आयु साठी त्यांना खूप खूप शुभेच्छा .

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 


बुधवार, २९ मे, २०२४

वाटा


वाटा
*****
साऱ्याच वाटा समोरच्या जगायच्या असतात . 
समोर आल्यावर चालायच्या असतात . 
वाटा कधी कधी अपरिहार्य असतात 
तर कधी कधी बदलता येतात 
पण पर्याय हातात असेपर्यंतच .
 कारण काही वाटा परत फिरत नसतात 
एकतर्फी वाहतूक असते तिथे 
परत फिरायला वेळ नसतो हातात 
किंवा परतीचे मार्गही बंद होतात 
आणि मग जी वाट आपण चालतो 
ती निमुटपणे चालावी लागते .
नशीबवान असतात ते 
ज्यांना भेटते हवी ती हवी तशी वाट 
काटे कुटे दगड तर प्रत्येक वाटेवर असतात 
अगदी राजमार्गावरही कधी कधी ठेचा लागतात 
पण चालणाऱ्याला जी वाट सुटू नये
असे वाटते ती वाट खरच नशीबवान असते 
आणि चालणाराही 
बाकी कधी ऊन कधी सावली 
हा खेळ तर चालतच असतो .
कधी कधी वाटते वाट पाया खाली नसते 
तर ती मनात असते 
अन
चालण्यात आनंद वाटू लागला 
की वाट कुठली कुठे जाते याला मूल्य नसते .
काही लोक वाटेवरून घसरतात 
चुकत चुकत आडवाटेला ही लागतात .
कधी कुणाला ते कळतं तर कधी कळतही नाही तर कधी कोणी कळूनही 
ते मुद्दाम त्याच वाटेने चालत राहतात
त्या आडवाटेचे सुख त्यांना अधिक आवडू लागते 
शेवटी प्रत्येक वाटेला एक शेवट असतो . 
मुक्काम असतो जो येणारच असतो . 
प्रवास चांगला असो किंवा वाईट असो 
पथ सुखकर असो किंवा दुःख कर असो 
कालौघात बुडून जातो .
विस्मृतीच्या मातीत मिसळून जातो 
विराट विश्व संचालनात 
ती एक नगण्य हालचाल असते . 
तरी चालणाऱ्या साठी ती 
किती महत्त्वपूर्ण आणि मोठी असते 
कारण त्याच्यासाठी ती तेवढीच असते

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

मंगळवार, २८ मे, २०२४

बंदीवान


बंदीवान
*******
तुझ्या संभ्रमाची वेल 
तुला बुडवते खोल 
मी होऊनिया खिन्न 
ऐके उदासीन बोल 

तू घेतेस ओढवून 
उगा वृथाचे वादळ
होत कस्पट नशीब
मज गिळते आभाळ 

तुझे बिंब प्रतिबिंब 
वाद घालते स्वतःशी 
माझा हरवे आकार
जातो कुठल्या मितीशी 

तुला वेढून अमृत 
परी डोळ्यात तहान 
माझ्या ओंजळीचे पाणी 
जाते फटी झिरपून 

सुख सुंदर विखारी 
तरी नाही सोडवत 
तुझ्या डोळ्याचे गारुड 
माझा जन्म बंदीवान

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

सोमवार, २७ मे, २०२४

हस्तांतरण

हस्तांतरण
********
जीवाकडून जीवाकडे
हस्तांतरण जीवनाचे  
आहे युगा युगाचे 
हे गूढ निर्मितीचे

ही साखळी अमरत्वाची 
देहा वाचून वाहायची 
सोडूनही देहास या 
देहपणी मिरवायची 

नसेल तेव्हाही मी 
असेल तेव्हाही मी 
सांगतो बजावूनी
इथे जणू मलाच मी 

बाप जगतो मुलांमध्ये 
आहे कुठे वाचलेले 
हे साज गुणसूत्रातले 
राहतेच तिथे साचले 

पुन्हा मी पुन्हा मी 
येतच राहतो पुन्हा मी 
पुन्हा पुन्हा नवेपणाने 
जीर्णत्व भिरकावूनी

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

रविवार, २६ मे, २०२४

दीपक


दीप
******
सांजवता दिन दीप उजळला
दत्ताच्या समोरी हळूच  ठेविला ॥१

दीप प्रकाशला गाभारा भरला
तम दाटलेला क्षणी दुरावला ॥२

इवला प्रकाश झाला घरभर
अन पुढे किती गेला दूरवर॥ ३

मग मिटू गेले थकलेले डोळे
शब्दाविन शब्द काही मनी आले ll४

भाग्य या दिव्याचे देई मज देवा
जळत पदाशी मिळावा विसावा ll५

तुझाच अंधार अन हा प्रकाश 
परी पेटण्याची मनास या आस ॥६

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

शनिवार, २५ मे, २०२४

लायक


लायक
******
नच का लायक तुझ्या मी पदाला 
सांगावे मजला दत्तात्रेया ॥१
अजुनी आत का भाव न जागला 
भेटी न मजला म्हणुनी ती ॥२
उघडे सताड अतृप्तीचे दार 
घुसतो अपार वारा आत ॥३
सरू आले जिणे जन्म आटाअटी 
रितेपण गाठी दिसे पुढे ॥४
झाली पारायणे झाल्या प्रदक्षिणा 
भाकली करुणा किती वेळा ॥५
काय तुझी भक्ती मज ना घडते 
नच काय होते भांडे रिते ॥६
तर मग फुटो पात्र ही अनंता 
ही निरर्थकता नको आता ॥७
असणे नसणे तेही तुझ्या हाती 
करावे विक्रांती काय मग ॥८
बाकी मनातले दत्ता तुज ठाव 
करणे उपाव मर्जी तुझी ॥९
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 


शुक्रवार, २४ मे, २०२४

सरोवर

सरोवर
*******
त्या मोहमयी सरोवराचे जल 
चाखले तुम्ही एक वेळ 
तुम्हाला तिथे पुन्हा यावे वाटणे
आहे अगदी अटळ 
तो स्पर्श शितल मधुर 
ती जीवावर पडणारी भुरळ 
ते तृप्तीची अवीट महूर 
ते निस्पंदतेत जाणारे पळ 
किती विलक्षण असतात 
ती स्वप्नांची मदीर कमळ 
ते पेशी पेशीत उमटणारे कूजन 
ते रोमांचित होणारे तनमन 
आणि हरवून गेलेला काळ वेळ 
खरे तर ते असे सरोवर 
अचानक अनाकलनीयपणे 
सापडणे जीवनाच्या पथावर 
हा मोठा चमत्कारच 
आणि त्या सरोवराचे आमंत्रण 
शुभ्र बाहू पसरून 
आपल्या प्रतिबिंबासह 
आपल्याला घेणे सामावून 
अन अपूर्णतेला जीवनाच्या देणे कारण 
किती विलोभनीय असते .
तरीही ते मोहमयीच आहे
अन सोडून जाणेच आहे 
हे कडवट आणि दुःखद सत्य
व्यापून उरते येता जागृतीच्या काठावर 
मग मधूर सुखाचे स्वप्नाचे ते ठिकाण 
ठेवून हदयात निघतो आपण
ओढत नेते जीवन आपल्याला दूरवर 
त्याच आपल्या धुळीच्या रुळलेल्या
म्हटले तर ठरलेल्या-नियत वाटेवर
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 


गुरुवार, २३ मे, २०२४

अटळ

अटळ
******
दत्ता तुझे येणे आहे रे अटळ 
जरी काळ वेळ ठाव नाही ॥१ 

आगीत कापूर जळणे अटळ 
नसे फार वेळ थांबणे ते ॥२

लागे तुझा नाद सुटणे अटळ 
प्रारब्ध केवळ नाममात्र ॥३

येताच वसंत फुलणे अटळ 
सर्वांगी सुफळ होतो वृक्ष ॥४

भरताच पाणी वाहणे अटळ 
काठोकाठ तळं आत्म तृप्त ॥५

विक्रांत जाणतो दत्त हा कृपाळ
घेईन जवळ निश्चित रे ॥६

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

बुधवार, २२ मे, २०२४

नाते

नाते
*****

ज्या नात्यात भय नसते
ज्या नात्यात शंका नसते
ज्या नात्यात चिंता नसते
तेच नाते खरे असते .

ज्या नात्यात मागणे नसते
ज्या नात्यात वापरणे नसते
ज्या नात्यात देणे असते
तेच नाते बहरत असते

ज्या नात्यात क्षमा असते
ज्या नात्यात ममता असते
ज्या नात्यात ऋजुताअसते
तेच नाते टिकावु असते

आपण  नाव तयाला देतो
सखी बहिण बंधू म्हणतो
थोरासमोर आदराने झुकतो
ते नाते नावापुरते असते

जेव्हा नाते व्यवहारी होते
सोबत राहणे अपरीहार्य असते 
म्हटलं तर तेही नाते असते 
परंतु ते नाते 'ना' ते असते 

असे नातेही जगावे लागते 
वरवर खोटे हसावे लागते 
स्वतःलाही फसवावे लागते 
नाते ते प्लास्टिकचे फुल असते

क्वचित कुणाला कळते नाते 
क्वचित कुणाला सापडते नाते 
त्यांनी जीवापाड जपावे ते नाते
नातेच जीवनाला अर्थ देत असते

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 









मंगळवार, २१ मे, २०२४

नर्मदातीरी


नर्मदा तीरी
*********
असतील तर असोत सोबती 
नसतील तर नसोत सोबती 
सुटत असता जीवन गाठी 
देह असावा नर्मदे काठी 
असली तर असु देत मुक्ती 
नसली तर नसू देत मुक्ती 
तिच्या प्रेममयी तीरा वरती 
जन्मोजन्मी घडावी वस्ती 
तसे फार नच मागणे मोठे 
कधी जायचे ते ठरले असते 
पण हट्ट धरता आई ऐकते 
नियमालाही मुरड घालते 
रोज रोज ते करी तुण तुणे
रोज रोज मी मागे मागणे 
तुझ्या तीरावर घडो जगणे 
तुझ्या तीरावर देह सुटणे

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 


सोमवार, २० मे, २०२४

घेई जगून

घेई जगून
**********
आपण ठरवले तसेच 
जर जीवन झाले असते 
ठोकताळे आराखडे 
पक्के बसले असते 
तर जीवन काय ते 
जीवन उरले असते

असेच व्हावे तसेच काही 
वाटत असते ज्याला त्याला 
पण जे हवे तेच मिळते 
कधी सांगा काय कुणाला 

पाडाचा तो पहिला आंबा 
बहुदा मिळतो कावळ्याला 
अन् पूनवेचे टिपूर चांदणे 
दिवाभिताच्या नशिबाला 

वाटा दिसती वळणे चुकती
पुन्हा मागुती येणे घडते
परतण्यात ती हार नसते
नवे क्षितिज तुझेच असते

 काच तुटते भांडे फुटते 
पुन्हा वितळूनी नवीन होते 
ऋतूचक्रा मधून  फिरते 
जीवन जगण्यासाठीअसते

दुःख वेदना कधी होईल 
जिवलगही सोडून जातील
परी व्यथेची करून चिता 
जळत जिणे असे मूर्खता 

कुठे मधाळ गोडी लागली 
कुठे जहाल शिवी मिळाली 
कुठे मवाळ बोल ऐकली 
कुठे मौनात मिठी फुलली 

क्षण जे येतील वाट्याला 
घेई जगून त्याच क्षणाला
 
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

रविवार, १९ मे, २०२४

निळा प्रश्न


निळा प्रश्न
***********
निळी सावली आभाळात 
सांग कुणाची आहे पडते ॥
सूर्य येऊनि चंद्र फुलुनि 
निळी निळाई का न ढळते ॥
पोकळीत या अवकाशाच्या 
अपार पुंज हे तारकांचे ॥
लखलखणारे झगमगणारे 
प्रखर प्रदीप्त नि जळणारे ॥
तरीही तयाला वेढून घेऊन 
शांतपणे जी आहे बसून ॥
ती वाट कुणाची काय पाहते 
ही निळी सावली कुठून येते ॥
निळी सावली पाहता पाहता 
ज्याची असे त्या मनी कल्पिता ॥
हळूहळू मग ती निळी निळाई 
माझ्यात घुसते मज न कळता ॥
मग मी ही माझा नच  उरतो 
निळा इवला कण रे होतो ॥
सुटल्या वाचून प्रश्न विलक्षण 
निळा प्रश्न मीच जातो होऊन ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

शनिवार, १८ मे, २०२४

स्वामी शरण

स्वामी शरण
********

आपल्या भक्ताशी सदा सांभाळीशी 
हृदयी वसशी स्वामी राया ॥१

ऐहिक कौतुके किती एक देसी
सुखात ठेवीसी सर्वकाळ ॥२

 दुःख निवारिशि दैन्य हरविसी  
व्याधी दडविशी कृपा कर ॥३

अशुभ शक्तीला ताब्यात ठेवीशी 
अन वळविसी शुद्धपथी ॥४

प्रारब्धाची गती जरी भोगविशी 
बाहेर काढीशी सांभाळून ॥५

राहो जीवनाची दोरी तुझ्या हाती 
मागणे विक्रांती अन्य नाही ॥ .६

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

शुक्रवार, १७ मे, २०२४

रुतून बसणं


रुतून बसणं
********

जर मी तिला म्हटलं की 

मला अजूनही तुझीच स्वप्न पडतात 
तिला हे खरं वाटणार नाही कदाचित

अजूनही स्वप्नात तोच वेडेपणा येतो अंगात 
करतो मी काही बहाणे येतो तुझ्या अंगणात 

तिथे सुद्धा बहुतेक वेळा तू तर नाहीच भेटत 
आणि मग राहतो मी तिथेच पुन: पुन्हा रेंगाळत

 इतकं खोलवर मनात रुतून बसणं हे बरं नसतं 
की हे जागे पण ही मग नकोसं वाटू लागतं
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

गुरुवार, १६ मे, २०२४

प्रिय दंतवैद्य .


प्रिय दंतवैद्य 
*******
या भयानक उन्हाळ्यात 
जेव्हा उघडून फ्रीज 
दोन घोट शेतपेयाचे 
जातात पोटात 
ठणका न मारता  
दातात आणि दाढात 
तेव्हा मला माझा 
प्रिय डेंटिस्ट आठवतो 

जेव्हा दात दुखणे 
सहन करता करता 
हळूहळू जाते वाढत
कळ येऊन जबड्यात
जाते मस्तकात 
ठणका मारत
तेव्हा खरंच हो
देव होता आठवत 

थंड काय गरम काय 
चपाती काय भाकर काय 
ताटात युद्धाला उभे ठाकलेले 
शत्रू सैन्य होते वाटत
अरे बापरे दात एवढे दुखतात 
खरंच माहीत नव्हतं 
खाण्याचेही एवढे वांधे होतात 
खरंच वाटत नव्हते 

म्हणूनच आता 
प्रत्येक घोटाला 
थंडगार सरबताच्या 
प्रत्येक चमच्याला 
आईस्क्रीम कुल्फीच्या
मी धन्यवाद देतो 
माझ्या प्रिय दंत वैद्य मित्राला
थँक्यू व्हेरी मच 
खूप खूप धन्यवाद .चेतन !!

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️

बुधवार, १५ मे, २०२४

सरती वाट

सरती वाट
*******
उरलेली चार पावले त्यावर प्रेम करावे 
आणि भरभरून जगावे की 
दिसणाऱ्या मुक्कामाकडे लक्ष देऊन 
इतर सारे दुर्लक्ष करून 
भरभरा चालावे कळत नाही 
इतके वर्ष तीच पायपीट केल्याने 
आता संपेल हे चालणे 
आणि विश्रांतीच्या दगडावर बसून 
चार श्वास घेता येतील शांतपणे 
असे वाटणे साहजिक आहे 

खरंतर प्रत्येकालाच आपली नोकरी 
ही तशी ठिकठाक वाटते 
अन अपरिहार्यही असते 
मुद्दलात सोडायची सोयही नसते 
तरीही कधीतरी ती  संपणार असते
पण शेवटी शेवटी नोकरीच्या 
वर्ष लांबते महिने मोठे होतात 
प्रसंग नकोसे वाटतात 
जबाबदाऱ्यांचे ओझे वाटू लागते

अन क्लेमचे नाव निघतात
प्रामाणिकपणे काम केलेल्या मित्रांची
सहकाऱ्यांची आणि स्टाफची 
झालेली ससेहोलपट आठवते
अन् पोटात गोळे येतात 
ऑडिटर अकाउंटंट क्लार्क हे अडथळयाच्या शर्यतीतील अडथळे वाटू लागतात .

आज सोबत असणारे 
सहकारीही मित्र सल्लागार आणि हितचिंतक 
उद्या फक्त हाय हॅलो चे उच्चारक उरणार 
जणूकाही एक जग त्या एका तारखेला
कोणीतरी गिळणार 
हे अटळ सत्य ही कुठेतरी बोचू लागते

अर्थात पुढेही नवीन आव्हान असणार 
घेतली अंगावर तर वादळही येणार 
बसले घरात तर स्वेटरही भेटणार

पण  ही चार पावले 
वेगळी आहेत विशेषही आहेत
या काल चक्रातील शेवटची आहेत.
म्हणून स्मृतीच्या कोंदणात 
सजून बसत आहेत.

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 




मंगळवार, १४ मे, २०२४

पटाचारा


पटाचारा
*******
एकूनच मानवी समूहाचे
मानव जमातीचे 
चरित्र एकत्र करून 
त्याचा एक गोषवारा केला 
तर त्याला पटाचारा हेच नाव द्यावे लागेल
काही भौतिक स्तरावर 
पटाचाराचे आयुष्य जगतात 
तर काही मानसिक स्तरावर 
पण तिथे पटाचारा अधोरेखित असते 
प्रमाण कमी अधिक असेल 

परंतु प्रत्येक पटाचाराला 
तथागत मिळतोच असे नाही
प्रत्येक पटाचाराला 
हातावर सुकणाऱ्या ओघळाचा 
मतितार्थ समजतोच असे नाही . .

पण जोवर पट्टाचाराचे अस्तित्व आहे 
तोवर जगाला तथागताची गरज आहे
म्हणूनच हातात घेवून आर्य सत्य 
तो पुन्हा पुन्हा येत आहे 
तुमच्या कानाला आणि हृदयाला
सांत्वना देत आहे
कारण करुणा कधीच हरत नसते 
संपत नसते, बेदखल होत नसते 
पटाचाराविषयी


🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

शनिवार, ११ मे, २०२४

योगीश्वर

योगीनाथ
********
भेटीविना तुझ्या पाऊल न पडे 
योगीयांचे गाडे अडलेले  ॥

मज ना कळते तुझे ठरवणे 
कुणा काय देणे कशासाठी ॥

अजात पाखरू तोंड उघडले 
घरटी बसले व्याकुळसे ॥

तैसे माझे मन यावे तू म्हणून 
डोळ्यात आणून प्राण पाही ॥

कुठल्या कुहुरी कुठल्या शिखरी 
असे तव स्वारी योगीनाथा ॥

येई क्षणभरी कृपा दान करी
मुद्रा मनावरी  उमटवया॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ .

शुक्रवार, १० मे, २०२४

एवढेच पुरे



एवढेच पुरे 
********
वेदनांची स्मृती म्हणजे असते भय 
आनंदाचे स्मृती म्हणजे असते आकांक्षा 
आणि ही दिसणारी अस्वस्थता 
भय आणि इच्छेची प्रतिमाच असते 
अरे खरच की 
तर मग काय करायचे कसे बाहेर पडायचे

अरे ही इच्छाच ! त्यातून सुटायची 
पुन्हा त्या चक्राची पुनरावृत्ती करते

असे हे लखलखीत सत्य 
डोळ्यासमोर ठाकते 
तेव्हा खोलवर दडलेले 
अंधाराचे ठसे विरघळू लागतात
 
म्हणून थांब इथेच !
हे जाणणे, हे पाहणे महत्त्वाचे 
पुढे काय घडणार कशाला पाहायचे 

त्यामुळें ते चक्र जन्म घेते
त्या चक्रात फिरणे घडते
म्हणून ते चक्र थांबणे महत्त्वाचे 

त्या स्तब्धतेत निरवतेत 
अस्तित्वात असणे तुर्त एवढेच पुरे 
पुढचे पुढे
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 


मंगळवार, ७ मे, २०२४

मेघ सावळी

मेघ सावळी
********
मेघ सावळे व्याकुळ ओले
जेव्हा  निळ्या नभात जमले
हर्षनाद तो गंभीर गहीरा
ऐकून वेडे मन बावरले

शामल रूप लोभसवाने 
मनात आले आकाराला 
काळवेळ मग हरवून गेला
उभी ठाकले मी यमुनेला

झर झर सर आली धावत 
लगबग जशी तुझ्या पावलात 
चिंब चिंब मज धुंद भिजवत
वेढूनिया जल निळ्या मिठीत
 
तरू वेली फळ पुष्प आघवे
तू च होवून होते ठाकले
मग मीपण माझे हे इवले
झोकुनिया तयात दिधले

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

 

सोमवार, ६ मे, २०२४

फोटो

फोटो
*****

क्षणभर वाटले ठेवावा तुझा तो फोटो 
सेव्ह करून गॅलरीत 
किंवा पाठवावा क्लाउड वर
पहावा उगाचच कधी मधी

तशीच दिसतेस तू अजून 
तेच पिंगट लांब केस 
तेच राखाडी डोळे 
सुंदर कमानदार भुवया 
मोठाले कपाळ 
त्यावर मध्ये मध्ये येणाऱ्या बटा 
तेच तुझे गूढ मधुर स्मित 
सडपातळ तनु आणि 
चांदणे पांघरून यावे
तशी नितळ कांती 

तस तुला कुठे कळणार आहे 
हे माझे सेव्ह करणे
म्हणजे कोणालाही कळणार नाही 
मग काय हरकत आहे
 
तुला तर तेव्हाही कळले नव्हते 
आताही कळणार नाही 
इतक्या वर्षानंतर कळणे न कळणे 
सारे व्यर्थ आहे म्हणा 
पण शेवटी का न जाणे 
मी ते सारेच फोटो डिलीट केले 
वाऱ्याने अचानक उघडलेली खिडकी 
बंद करावी तसे 
आपला आतला विस्कटलेला
निवांतपणा ठीकठाक करावा तसा 
मी आलो वर्तमानातील कठोर वास्तवात 

आश्चर्य वाटत होतं 
मनात खोलवर दडलेल्या पुरलेल्या 
विसरलेल्या वेड्या स्वप्नांचे मूर्ख आकांक्षांचे
त्या अजूनही जिवंत आहेत 
मेंदूच्या कुठल्यातरी पेशीत 
आपली जागा अडवून 
जणू शिलालेख होऊन 
कदाचित जीवनाच्या शेवटच्या क्षणापर्यंत
 न पुसली जाण्याची जिद्द धरून !
असू देत . .
तशी मेंदूत 
बरीच जागा असते रिकामी पडलेली 
असे शास्त्रज्ञ म्हणतात .

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

शनिवार, ४ मे, २०२४

खूण

खूण
****
मनाच्या कपाटी जपून ठेवला
बंद कुलुपात कुणा न दाविला ॥

तोच तो राजस सुंदर चेहरा 
अति मनोहर लोभस हसरा  ॥

कुणी ग चोरला कुणी ग लुटला 
होता जन्मभर खजिना जपला ॥

जाऊन गुरूला वृत्तांत वदला
वंदून पदाला उपाय पुसला  ॥

तोच ग अंतरी प्रकाश दाटला 
 सखा सर्वव्यापी सर्वत्र दिसला ॥

देई ज्ञानदेव खुण ती मजला
भ्रांतीत पडला जीव सुखावला ॥ 

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

शुक्रवार, ३ मे, २०२४

वाटा

वाटा
******
 वाटा देहाच्या मनाच्या 
कशा कळाव्या कुणाला .
रोज नकार तरीही 
दाटे प्रतिक्षा डोळयाला

स्मृती आनंदाची तीच
शोधे त्याच त्या सुखाला 
बंद दरवाजे तरी 
मन ठोठावे कडीला 

चाचपडत चालला 
खुळ्या आंधळ्याचा शोध 
नाही पाहीला किरण 
कसा होणार रे बोध 

देह मातीचा मातीला 
मन वाऱ्याचे वाऱ्याला 
गंध कुठून हा आला 
या रे मृगाच्या सरीला

कुठे भिजलेले स्वप्न 
कुण्या डोळा ओघळले 
सारे सांडून आभाळ 
प्राण श्वासात भरले 

मन मिटल्या एकांती 
शब्द श्वासात विरले
देणे सरले जन्माचे 
मागे कोणी न उरले

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

गुरुवार, २ मे, २०२४

नट

नट
****
ज्याचा पैशावर डोळा जो पद करी गोळा 
काय करावे त्या गबाळा सांभाळून ॥
ज्याचा रुबाब इवला दिसे उसना घेतला 
काय करावे त्या नटाला वाखाणून ॥
त्याचे बोलणे चतुर दावी अभ्यास भरपूर 
काय करावे त्या फितूर लबाडाला ॥
ज्याने लुटले जगाला स्वतः मारून मनाला 
काय करावे त्या कुटाळ पाषाणाला ॥
त्याने विकले इमान वर मिरवी महान 
जन्म ठेवला गहाण ज्याने सैतानाला ॥
देह विकूनिया दासी पोशी घरा नि दाराला
तिचे अर्जन कष्टाचे तिच्या लागावे पदाला  ॥
नको याची रे संगत देवा देऊस पंगत 
नको लावूस हि पीडा मोले घ्यावयाला ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ 🕉️ 

पुन्हा एकदा

पुन्हा एकदा ********* पुन्हा एकदा आकाश चांदण्यांनी भरून गेले  पुन्हा अनाम सुखाने मन बहरून गेले ॥ तेच स्थळ तीच भेट देहातील आवेग थ...