******
वाटा देहाच्या मनाच्या
कशा कळाव्या कुणाला .
रोज नकार तरीही
दाटे प्रतिक्षा डोळयाला
स्मृती आनंदाची तीच
शोधे त्याच त्या सुखाला
बंद दरवाजे तरी
मन ठोठावे कडीला
चाचपडत चालला
खुळ्या आंधळ्याचा शोध
नाही पाहीला किरण
कसा होणार रे बोध
देह मातीचा मातीला
मन वाऱ्याचे वाऱ्याला
गंध कुठून हा आला
या रे मृगाच्या सरीला
कुठे भिजलेले स्वप्न
कुण्या डोळा ओघळले
सारे सांडून आभाळ
प्राण श्वासात भरले
मन मिटल्या एकांती
शब्द श्वासात विरले
देणे सरले जन्माचे
मागे कोणी न उरले
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com .
☘☘☘☘ 🕉️
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा