मज दावी दत्त
प्रकाश पहाट
होऊनिया ॥
साधने चालता
अंधार दाटता
प्रकाश दिवटा
देऊनिया॥
सुखाची चढणं
दुःख उतरण
एकटा चालून
कळू येई॥
टोचती न काटे
जाणती न खड्डे
मग ओरखडे
कैसे काय ॥
कुठून मी आलो
कुठे मी चाललो
सारे विसरलो
दत्तानंदी ॥
आणले तू बापा
नेशिल तू बापा
कशाला मी धापा
टाकू उगा॥
विक्रांतची वाट
वाटेचा विक्रांत
दत्त संकल्पात
पडलेली ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा