*******
मारता पवना काठी काय त्या मार लागतो
चित्त क्षुब्ध होऊनिया तो कर्ताच दुःखी होतो
साधुसंता जो दोष देतो गुरूशी नावे ठेवितो
अभागी तोच जगती खड्डा स्वतःचा खणतो
हिताहित नेणे मुर्ख दुश्मन कुळाचा होतो
नावडे जिव्हेस अन्न सारे उलटी करतो
अन्नाचे काय जाते त्या धाताच भुके मरतो
जीव क्षुधेने गांजतो वमनाचा त्रास होतो
कळताच चुक त्या उपाय एकच उरतो
अनुतापाविन दुजा मार्ग मुक्तीचा नसतो
अनुताप हाच चित्ता पुन्हा पवित्र करतो
लज्जा अहंकार सारा सोडुनिया लीन व्हावे
जोडुनिया हात दोन्ही लोटांगणी त्या पडावे
क्षमस्व मे म्हणत त्या पायी पडून राहावे
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘ .
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा