शेवटचे स्वप्न
**********
जेव्हा गळून पडले
आभाळ रिते मोकळे
येऊन कुशीत बसले
मागे-पुढे भरलेले
अथांग हे निळेपण
जाणिवेला वेटाळून
होते एक रितेपण
हवे पणाचा कल्लोळ
नको पणाचा गोंधळ
कवड्यात मोजणारा
सरला होता बाजार
सोबतीला फक्त होता
श्वास एक संथ मुक्त
कणाकणात स्वागत
अज्ञाताचे बिनशर्त
होतो मी म्हटले तर
म्हटले तर नाही ही
वाऱ्याचे असणे होते
नव्हत्या कुठे दिशाही
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा