वृक्ष
🌳🌳
वृक्ष नभात घुसला
होते वैभव अपार
पाचू सर्वांगी ल्यायला
मुळे खोल खोलवर
होती चिरत अंधार
फांद्या तन उसवत
घेत कवेत आभाळ
होते जीवन वाहत
पान फुले बहरत
चक्र निसर्गाचे शांत
होता देही वागवत
परी असून देहात
देही नव्हता गावत
तन ध्यानमग्न त्याचे
ऊन वाऱ्यात तापत
गूढ मौनाच्या आभेत
छाया होती झिरपत
जन्म खिळली जाणीव
पारंब्यांत विस्तारत
तया पाहता पाहता
मीच दिसलो माझ्यात
फांद्या फुटल्या सहस्त्र
खोल रुजलो शून्यात
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा