झोळी
*****
साऱ्याच माझ्या मर्यादा
ठाऊक आहे मजला
जरी भरजरी झोळी
भोक आहे रे तळाला॥
नाही म्हणजे त्याची ही
खंत आहेच जीवाला
काय करू पण यार
वाव नाही शिवायला ॥
एक छिद्र शिवताच
दुसरे तयार होते
मिळालेले घासभर
कसेबसे हाती येते ॥
बरे ही झोळी कधीच
टाकताही येत नाही
झोळी माझी की मी तिचा
काहीच कळत नाही ॥
माझ्या सकट झोळी ती
वाहिली मग दत्ताला
म्हणो जग भिकारडा
विक्रांत मुळी सुटला ॥
**
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा